και τότε ήξει το τέλος....

Απόσπασμα απο σχετική αναφορά περί της κυρήξεως του ευαγγελίου
μεταξύ του π.Σεραφείμ Ρόουζ και του Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς

Στις αρχές του 90΄ υπήρξε η ένταξη μου σε μια πεντηκοστιανή χριστιανική ομολογία μετά από εισηγήσεις αγαπητών συγγενικών προσώπων (όπου υπήρχε εμπιστοσύνη) να γίνουν γνώριμοι αυτοί οι «άλλοι δρόμοι του Χριστιανισμού». Γύρω στο δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας μου έγινε η είσοδός μου με αναβαπτισμό` ακολούθησε ο «χαρισματικός» ενθουσιασμός και η νεανική αντί-θρησκευτικότητα, που ενεργούσαν παράλληλα` καρπός και των δυο; Ένα πιεστιστικό σπρώξιμο για επαναευαγγελισμό των μη σεσωσμένων ορθοδόξων και άθεων, για να επιβεβαιώσουμε του λόγου το αληθές «Πρώτα θα κηρυχθεί σ’ όλη την οικουμένη αυτό το ευαγγέλιο για τη βασιλεία του Θεού, για να το ακούσουν όλα τα έθνη, και ύστερα θα έρθει το τέλος».
Από ποιους όμως έπρεπε να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της βασιλείας; Σε ποιών τα χέρια παραδόθηκε και εμπιστεύτηκε το κήρυγμα του Ευαγγελίου ο Κύριος; Υπάρχει ένα ερώτημα που απευθύνει ο Ευγένιος (κατόπιν π. Σεραφείμ Ρόουζ) στον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς:
«Το Ευαγγέλιο του Χριστού έχει κηρυχθεί σχεδόν σε όλους τους λαούς στον κόσμο αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι έχει φτάσει το τέλος του κόσμου, όπως λένε οι Γραφές;»

«Όχι»
απάντησε ο αρχιεπίσκοπος.
«Το Ευαγγέλιο του Χριστού πρέπει να κηρυχθεί σε όλες τις γλώσσες ανά τον κόσμο με Ορθόδοξο πνεύμα. Τότε μόνο θα έρθει το τέλος του κόσμου…Τούτο σημαίνει, να κηρυχθεί όχι ένα οποιοδήποτε Ευαγγέλιο, όχι ένα οποιοδήποτε είδος χριστιανισμού αλλά η ορθοδοξία»