ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ.

ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΤΥΧΟΝ ΛΑΘΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ.


http://speedy.sh/uemK5/.doc

ΑΦΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΠΙΝΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΕΤΕ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ 2 ή 3 ή ΚΑΙ 4 ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ.

Ο ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΙΝΑΚΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΕΤΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΘΕΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ. ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΣΤΑΥΡΙΚΩΣ !!!

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΑΛΕΙΨΕΙΣ ΜΕ ΜΥΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


1η ΕΠΑΛΕΙΨΗ ΜΕ ΜΥΡΟ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΓΥΝΗ

Κατά Λουκάν 7:36-50

36 Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ' αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη. 37 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου 38 καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. 39 ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· Οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι. 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν. ὁ δέ φησί· Διδάσκαλε, εἰπέ. 41 δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανειστῇ τινι· ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα. 42 μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο. τίς οὖν αὐτῶν, εἰπέ, πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν; 43 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν· Ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ὀρθῶς ἔκρινας. 44 καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε. 45 φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ' ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. 46 ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. 47 οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. 48 εἶπε δὲ αὐτῇ· Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 49 καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· Τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; 50 εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

2η ΕΠΑΛΕΙΨΗ ΜΕ ΜΥΡΟ ΝΑΡΔΟΥ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ (ΑΔΕΛΦΗ ΛΑΖΑΡΟΥ)

Κατά Ιωάννην 12:1-9

1 Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3 ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5 Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν.

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΙΜΟΥ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟΥ ΔΟΧΕΙΟΥ ΚΑΙ 3η ΕΠΑΛΕΙΨΗ ΜΕ ΜΥΡΟ ΝΑΡΔΟΥ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΓΥΝΗ

Κατά Ματθαίον 26:1-16

1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους, εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· 2 Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι. 3 Τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 ἔλεγον δέ· Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ. 6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. 10 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. 14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.

Κατά Μάρκον 14:1-11

1 Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας. καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν. 2 ἔλεγον δὲ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε θόρυβος ἔσται τοῦ λαοῦ. 3 Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθε γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτελοῦς, καὶ συντρίψασα τὸ ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ κατὰ τῆς κεφαλῆς. 4 ἦσαν δέ τινες ἀγανακτοῦντες πρὸς ἑαυτούς λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν; 5 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι ἐπάνω τριακοσίων δηναρίων καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς· καὶ ἐνεβριμῶντο αὐτῇ. 6 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄφετε αὐτήν· τί αὐτῇ κόπους παρέχετε; καλὸν ἔργον εἰργάσατο ἐν ἐμοί. 7 πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοὺς εὖ ποιῆσαι· ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 8 ὃ ἔσχεν αὕτη ἐποίησε· προέλαβε μυρίσαι μου τὸ σῶμα εἰς τὸν ἐνταφιασμόν. 9 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. 10 Καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριὼτης, εἷς τῶν δώδεκα, ἀπῆλθε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα παραδῷ αὐτὸν αὐτοῖς. 11 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν, καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· καὶ ἐζήτει πῶς εὐκαίρως αὐτὸν παραδῷ.




ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΗΓΗΣΕΩΝ.

ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ


1η ΕΚΔΙΩΞΗ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ 1ου ΕΤΟΥΣ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΤΗΣ ΤΡΙΕΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ – ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΝΑ)

Κατά Ιωάννην 2:12-25

11 Ταύτην ἐποίησεν τὴν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσε τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 12 Μετὰ τοῦτο κατέβη εἰς Καπερναοὺμ αὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἔμεινεν οὐ πολλὰς ἡμέρας. 13 Καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς. 14 καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστερὰς καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους, 15 καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέτρεψε, 16 καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν· Ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου. 17 Ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, Ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με. 18 ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπον αὐτῷ· Τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν, ὅτι ταῦτα ποιεῖς; 19 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν. 20 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· Τεσσαράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν; 21 ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ. 22 ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγε, καὶ ἐπίστευσαν τῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς. 23 Ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν τῷ πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ, πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, θεωροῦντες αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει· 24 αὐτὸς δὲ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν ἑαυτὸν αὐτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας, 25 καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκε τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.

2η ΕΚΔΙΩΞΗ [ΚΑΤΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ 3ου ΕΤΟΥΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ), ΤΗΣ ΤΡΙΕΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ – ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ]

Κατά Ματθαίον 21:1-13

Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· Πορεύεθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ' αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστελεῖ αὐτούς. 4 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου. 6 πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, 7 ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν. 8 ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ. 9 οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες (αὐτὸν) καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 10 καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα· Τίς ἐστιν οὗτος; 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας. 12 Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερόν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς, 13 καὶ λέγει αὐτοῖς· Γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

Κατά Μάρκον 11:1-19

1 Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰς Ἱεροσόλυμα εἰς Βηθσφαγὴ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 2 καὶ λέγει αὐτοῖς· Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ' ὃν οὐδεὶς ἀνθρώπων κεκάθικε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ· τί ποιεῖτε τοῦτο; εἴπετε ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει, καὶ εὐθέως αὐτὸν ἀποστέλλει πάλιν ὧδε. 4 ἀπῆλθον δὲ καὶ εὗρον τὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴν θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶ λύουσιν αὐτόν. 5 καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖς· Τί ποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον; 6 οἱ δὲ εἶπον αὐτοῖς καθὼς ἐνετείλατο ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀφῆκαν αὐτούς. 7 καὶ ἤγαγον τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπιβάλον αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ' αὐτῷ. 8 πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ στιβάδας ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν. 9 καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. 10 εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυῒδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 11 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα. 12 Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασε· 13 καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· καὶ ἐλθὼν ἐπ' αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων. 14 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 15 Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ εἰσελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψε, 16 καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ, 17 καὶ ἐδίδασκε λέγων αὐτοῖς· Οὐ γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν; ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν. 18 καὶ ἤκουσαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσουσιν· ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, ὅτι πᾶς ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. 19 Καὶ ὅτε ὀψὲ ἐγένετο, ἐξεπορεύοντο ἔξω τῆς πόλεως.

Κατά Λουκάν 19:29-48

29 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθσφαγὴ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 30 εἰπών· Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ' ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε. 31 καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, διατί λύετε; οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ, ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει. 32 ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, ἑστῶτα τὸν πῶλον· 33 λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς· Τί λύετε τὸν πῶλον; 34 οἱ δὲ εἶπον ὅτι Ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει. 35 καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρίψαντες ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν. 36 πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ. 37 ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων 38 λέγοντες· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· εἰρήνη ἐν οὐρανῷ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις. 39 καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου. 40 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται. 41 καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ' αὐτῇ, λέγων 42 ὅτι Εἰ ἔγνως καὶ σὺ καὶ γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· 43 ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν, 44 καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοί λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ' ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου. 45 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ ἀγοράζοντας 46 λέγων αὐτοῖς· Γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν. 47 Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ' ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ· οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ, 48 καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τί ποιήσουσιν· ὁ λαὸς γὰρ ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων.





ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΗΓΗΣΕΩΝ.

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

ΟΙ 9 ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Κεφάλαιο ε΄
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· 2 καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων· 3 Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 4 μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. 5 μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. 6 μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. 7 μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. 8 μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. 9 μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. 10 μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 11 μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· 12 χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν. 13 Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. 14 Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ' ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι. 18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. 19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ' ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 20 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 21 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ φονεύσεις· ὃς δ' ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. 22 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῇ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ' ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, Ρακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ, Μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 23 ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, 24 ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου. 25 ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ' αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴς σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ· 26 ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην. 27 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ μοιχεύσεις. 28 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. 29 εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. 30 καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. 31 Ἐρρέθη δέ· Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον. 32 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται. 33 Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. 34 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ· 35 μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. 37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. 38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· 40 καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· 41 καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ' αὐτοῦ δύο. 42 τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς. 43 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. 44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, 45 ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. 46 ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; 47 καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; 48 Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.

Κεφάλαιο στ΄
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2 Ὅταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4 ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 5 Καὶ ὅταν προσεύχῃ, οὐκ ἔσῃ ὡς οἱ ὑποκριταί· ὅτι φιλοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς γωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτες προσεύχεσθαι, ὅπως ἄν φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 6 σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 7 Προσευχόμενοι δὲ μὴ βαττολογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί, δοκοῦσι γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται. 8 μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖς· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι αὐτόν. 9 Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·10 ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. 11 τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· 12 καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· 13 καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 16 Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. 17 σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν· 20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. 22 Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός. ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τα ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.

Κεφάλαιο ζ΄
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· 2 ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. 3 τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; 4 ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, Ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ; 5 ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. 6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. 7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν; 12 Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται. 13 Εἰσέλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς· 14 τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν! 15 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. 16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς· μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 17 οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ· 18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. 19 πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 20 ἄρα γε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. 24 Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτοὺς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν· 25 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. 26 καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον· 27 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσεν, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη. 28 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· 29 ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.

Κεφάλαιο η΄
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
1 Καταβάντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί.



ΟΙ 4 ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ 4 ΟΥΑΙ

Κεφάλαιο στ΄
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Ἐγένετο δὲ ἐν σαββάτῳ δευτεροπρώτῳ διαπορεύεσθαι αὐτὸν διὰ σπορίμων· καὶ ἔτιλλον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τοὺς στάχυας καὶ ἤσθιον ψώχοντες ταῖς χερσί. 2 τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον αὐτοῖς· Τί ποιεῖτε ὃ οὐκ ἔξεστι ποιεῖν ἐν τοῖς σάββασι; 3 καὶ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Οὐδὲ τοῦτο ἀνέγνωτε ὃ ἐποίησε Δαυῒδ ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ὄντες; 4 ὡς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔλαβε καὶ ἔφαγε, καὶ ἔδωκε καὶ τοῖς μετ' αὐτοῦ, οὓς οὐκ ἔξεστι φαγεῖν εἰ μὴ μόνους τοὺς ἱερεῖς; 5 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου. 6 Ἐγένετο δὲ καὶ ἐν ἑτέρῳ σαββάτῳ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ διδάσκειν· καὶ ἦν ἐκεῖ ἄνθρωπος, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἡ δεξιὰ ἦν ξηρά. 7 Παρετήρουν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰ ἐν τῷ σαββάτῳ θεραπεύσει, ἵνα εὕρωσι κατηγορίαν αὐτοῦ. 8 αὐτὸς δὲ ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, καὶ εἶπε τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ξηρὰν ἔχοντι τὴν χεῖρα· Ἔγειρε καὶ στῆθι εἰς τὸ μέσον· ὁ δὲ ἀναστὰς ἔστη. 9 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· Ἐπερωτήσω ὑμᾶς τὶ ἔξεστι τοῖς σάββασιν, ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι; 10 καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἶπεν αὐτῷ· Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. ὁ δὲ ἐποίησε, καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὡς ἡ ἄλλη. 11 αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας, καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους τί ἂν ποιήσειαν τῷ Ἰησοῦ. 12 Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ. 13 καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα, προσεφώνησε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος ἀπ' αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασε, 14 Σίμωνα, ὃν καὶ ὠνόμασε Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον, 15 Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν καλούμενον Ζηλωτὴν, 16 Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ ἐγένετο προδότης, 17 καὶ καταβὰς μετ' αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, 18 καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· 19 καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ' αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. 20 Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 21 μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. 22 μακάριοι ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 23 χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. 24 πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις, ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν. 25 οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε. οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε. 26 οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. 27 Ἀλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, 28 εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. 29 τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς. 30 παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει. 31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ' ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί. 37 Καὶ μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε· μὴ καταδικάζετε, καὶ οὐ μὴ καταδικασθῆτε· ἀπολύετε, καὶ ἀπολυθήσεσθε· 38 δίδοτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· μέτρον καλὸν, πεπιεσμένον καὶ σεσαλευμένον καὶ ὑπερεκχυνόμενον δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν· τῷ γὰρ αὐτῷ μέτρῳ, ᾧ μετρεῖτε, ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν. 39 Εἶπε δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς· Μήτι δύναται τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγεῖν; οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται; 40 οὐκ ἔστι μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ· κατηρτισμένος δὲ πᾶς ἔσται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ. 41 Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷ οὐ κατανοεῖς; 42 ἢ πῶς δύνασαι λέγειν τῷ ἀδελφῷ σου, ἀδελφέ, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου, αὐτὸς τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ δοκὸν οὐ βλέπων; ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου. 43 Οὐ γάρ ἐστι δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν σαπρόν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καλόν· 44 ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλὴν. 45 ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ προφέρει τὸ ἀγαθόν, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ προφέρει τὸ πονηρόν· ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ. 46 Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω; 47 πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τῶν λόγων καὶ ποιῶν αὐτούς, ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιος· 48 ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν ὃς καὶ ἔσκαψε καὶ ἐβάθυνε καὶ ἔθηκε θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν· πλημμύρας δὲ γενομένης προσέρρηξεν ὁ ποταμὸς τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἴσχυσε σαλεῦσαι αὐτὴν· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. 49 ὁ δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου· ᾗ προσέρρηξεν ὁ ποταμός, καὶ εὐθὺς ἔπεσε, καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα.



ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΗΓΗΣΕΩΝ.

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕ PiFreeman.

ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΛΙΓΟ.

ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΠΑΛΕΙΨΕΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΕ ΜΥΡΟ

Αδελφοί Χριστιανοί, σας παρέχω λίγη βοήθεια για να αποκαλύψετε το βαθύτερο πνευματικό νόημα των τριών διαφορετικών διηγήσεων των επαλείψεων με μύρο του Ιησού.

Στην 1η και 2η επάλειψη με μύρο του Ιησού παρατηρούμε το εξής κοινό γεγονός:
Αυτή γίνεται στο ίδιο σημείο του σώματος του Ιησού, δηλαδή στα πόδια.
Ενώ η 3η επάλειψη γίνεται στη κεφαλή του Ιησού.
Γιατί άραγε ?

Την 1η επάλειψη με μύρο την πραγματοποιεί μία γυναίκα αμαρτωλός που δεν κατονομάζεται.
Την 2η επάλειψη με μύρο την πραγματοποιεί μία συγκεκριμένη γυναίκα, η Μαρία η αδελφή του Λαζάρου.
Την 3η επάλειψη με μύρο την πραγματοποιεί πάλι η γυναίκα η αμαρτωλός που πάλι δεν κατονομάζεται.
Γιατί άραγε ?

Η 2η και 3η επάλειψη με μύρο γίνεται με μύρο νάρδου, ενώ η 1η επάλειψη γίνεται με μύρο σκέτο.
Γιατί άραγε ?

Στην 3η επάλειψη με μύρο νάρδου η ανώνυμος αμαρτωλή γυναίκα χρησιμοποιεί βαρύτιμο αλάβαστρο, το οποίο συντρίβει, ενώ στην 1η επάλειψη το αλάβαστρο δεν αναφέρεται ότι είναι βαρύτιμο και δεν συντρίβεται.
Γιατί άραγε ?

Στην 3η επάλειψη με μύρο νάρδου ο Ιησούς λέει για την ανώνυμο αμαρτωλή ότι: «ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.»
Στην 1η επάλειψη με μύρο ο Ιησούς δεν λέει κάτι σχετικό για την ανώνυμο αμαρτωλή.
Γιατί άραγε ?

Στην 3η επάλειψη με μύρο νάρδου από την ανώνυμο αμαρτωλή, ο Ιούδας σκανδαλισμένος από την απάντηση του Ιησού, πήγε στους αρχιερείς για να τον παραδώσει.
Στην 2η επάλειψη με μύρο νάρδου από την Μαρία, ο Ιούδας δεν αναφέρεται ότι έκανε κάτι σχετικό.
Γιατί άραγε ?

Στην 2η και 3η επάλειψη γίνεται λόγος σχετικά με το μύρο νάρδου που χύθηκε, ότι εάν πωλούνταν θα άξιζε τριακόσια δηνάρια, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν δοθεί στους φτωχούς.
Στην 1η επάλειψη δεν αναφέρεται κάτι σχετικό.
Γιατί άραγε ?

Στην 3η επάλειψη οι μαθητές του Ιησού (όπως διευκρινίζει ο Ματθαίος) αγανακτισμένοι τον ερωτούν, γιατί δεν επωλήθη το μύρο αντί να χυθεί.
Στην 2η επάλειψη ο Ιούδας (και όχι οι μαθητές) ερωτά τον Ιησού (όχι αγανακτισμένος), γιατί δεν επωλήθη το μύρο αντί να χυθεί.
Στην 1η επάλειψη ο μοναδικός που αναφέρεται ως παρόντας, δηλαδή ο Σίμων ο Φαρισαίος, όχι μόνο δεν αγανάκτησε, αλλά ούτε καν μίλησε, παρά μόνον σκέφτηκε από μέσα του ότι ο Ιησούς εάν ήταν προφήτης, θα ήξερε την αμαρτωλότητα της ανωνύμου γυναίκας.
Σε καμία περίπτωση όμως ο Σίμων ο Φαρισαίος δεν σκέφτηκε την αγοραπωλησία του μύρου.
Γιατί άραγε δεν την σκέφτηκε ?
Γιατί άραγε ο Σίμων ο Φαρισαίος ούτε καν μιλά, ενώ ο Ιούδας ερωτά και οι μαθητές αγανακτισμένοι ερωτούν ?
Γιατί άραγε στην 1η επάλειψη ο Σίμων ο Φαρισαίος, στην 2η επάλειψη ο Ιούδας και στην 3η επάλειψη οι μαθητές του Ιησού ?

Στην 1η επάλειψη η ανώνυμος αμαρτωλή δακρύζει.
Στην 2η επάλειψη η Μαρία και στην 3η επάλειψη πάλι η ανώνυμος αμαρτωλή δεν κάνουν το ίδιο.
Γιατί άραγε ?

Στην 1η και 2η επάλειψη τόσο η ανώνυμος αμαρτωλή, όσο και η Μαρία αντίστοιχα, σκουπίζουν τα πόδια του Ιησού με τα μαλλιά τους (πιθανώς θα ήταν μακριά και όχι κοντοκουρεμένα).
Γιατί άραγε ?

Στην 1η επάλειψη ο Ιησούς βρίσκεται στην οικία Σίμωνος του Φαρισαίου.
Στην 2η επάλειψη ο Ιησούς βρίσκεται στην οικία του Λαζάρου.
Στην 3η επάλειψη ο Ιησούς βρίσκεται στην οικία Σίμωνος του λεπρού.
Γιατί άραγε ?

Αδελφοί,
όλοι πιστεύουμε ότι θα γνωρίζετε τις τρεις αρνήσεις του Αποστόλου Πέτρου, προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Αυτό που θα αποκαλυφτεί εδώ όμως τώρα, είναι ο συμβολισμός των τριών αυτών αρνήσεων, που μας αποκάλυψε το Πνεύμα της αληθείας, το οποίο διδάσκει τα μέλλοντα (Ιωάν.16:13).
Αρχικά σας λέμε κατωτέρω, που ακριβώς αναφέρονται οι τρεις αρνήσεις του Πέτρου και ο αλέκτωρ που θα λαλούσε:





Αν παρατηρήσετε καλά θα διαπιστώσετε ότι και οι τέσσερεις ευαγγελιστές αναφέρουν το εν λόγω γεγονός.
Όμως ΜΟΝΟΝ o ευαγγελιστής Μάρκος διευκρινίζει κάτι πολύ σημαντικό.
Ενώ οι ευαγγελιστές Ματθαίος, Λουκάς και Ιωάννης αναφέρουν ότι ο Πέτρος αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές πριν ο αλέκτωρ λαλήσει, έρχεται ο ευαγγελιστής Μάρκος και διευκρινίζει ότι ο αλέκτωρ θα λαλούσε δύο φορές.
Γι αυτό αδελφοί όταν μελετούμε την Αγία Γραφή θα πρέπει να προσέχουμε που αναφέρεται το ίδιο γεγονός, έτσι ώστε να έχουμε ολοκληρωμένη και ορθή εικόνα του γεγονότος.
Οι ευαγγελιστές Ματθαίος, Λουκάς και Ιωάννης λοιπόν, αναφέρονται στο δεύτερο ΜΟΝΟΝ λάλημα του πετεινού, ενώ ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρεται και στα δύο λαλήματα.
Και ενώ τα λαλήματα του αλέκτορος θα ήταν δύο, οι αρνήσεις του Πέτρου θα ήταν τρεις.
Τι να συμβολίζουν όλα αυτά αδελφοί ?
Σύμφωνα λοιπόν με την ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗ ερμηνεία της Αγίας Γραφής που μας εδίδαξε ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας σας λέμε ότι:
1. Ο Πέτρος ως μαθητής και φίλος του Ιησού είναι τύπος της εκκλησίας του. Συμβολίζει με λίγα λόγια το λαό του Θεού που ως άλλος Πέτρος θα αρνηθεί τρεις φορές τον Ιησού Χριστό.
2. Ο αλέκτωρ που λαλεί δύο φορές, συμβολίζει τις δύο Παρουσίες του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όμως όπως ο Πέτρος κατάλαβε το σφάλμα του στο δεύτερο λάλημα του αλέκτορος, έτσι και ο εκάστοτε λαός του Θεού ο οποίος αρνείται τον Ιησού, θα καταλάβει το σφάλμα του στη Δευτέρα Παρουσία. Ας σπεύσουμε λοιπόν να ξυπνήσουμε και να επωφεληθούμε από το πρώτο λάλημα του αλέκτορος, δηλαδή από την Πρώτη Παρουσία του Ιησού Χριστού.
Ποιες όμως θα είναι αυτές οι τρεις αρνήσεις του Ιησού από τον λαό του ?
Απαντούμε λοιπόν:
1. Πρώτη άρνηση ήταν των αρχαίων Ισραηλιτών οι οποίοι εσταύρωσαν τον Υιό και Λόγο του Θεού.
2. Δεύτερη είναι η οσονούπω ερχόμενη άρνηση του Ιησού από τα έθνη που θα πέσουν στην ειδωλολατρία.
3. Τρίτη και τελευταία άρνηση θα είναι αυτή στα έσχατα όταν ο χριστιανικός πλέον Ισραήλ και τα έθνη δεχτούνε τον Αντίχριστο ως Μεσσία και Βασιλέα τους.

Αλίμονο, Αλίμονο αδελφοί.

Αδελφοί μου εν Χριστώ, συγνώμη για την καθυστέρηση. Ετοίμασα κάτι για να σας αποζημιώσω.

Διαβάστε προσεκτικά το κατωτέρω κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης και μετά θα σας αποκαλύψω κάτι σημαντικό.



Αδελφοί προσέξτε το εξής: «6 ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· 7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· Ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν.».

Όταν ο Ιησούς άκουσε ότι ο Λάζαρος ασθενούσε, τότε έμεινε στον τόπο τον οποίο βρίσκονταν για δύο ημέρες.

Εμείς όμως ξέρουμε αδελφοί μου το κατωτέρω:



Αλλά και ο Λάζαρος αδελφοί μου που ασθενούσε, μπορεί εύκολα να παρομοιασθεί με τον εκάστοτε λαό (φίλο) του Θεού.

Ο Θεός λοιπόν αδελφοί βλέποντας το λαό του, τον τότε Ισραήλ να ασθενεί, έμεινε στον τόπο του, δηλαδή εν τω Ισραήλ για δύο ημέρες, δηλαδή για 2 χιλιετηρίδες. Χωρίς απαραίτητα να έχουν συμπληρωθεί αυτές οι χιλιετηρίδες. Διότι εάν εμείς βρισκόμαστε σε ένα τόπο από την χτεσινή ημέρα, την επομένη το πρωί (δηλαδή την σημερινή) θα λέμε ότι βρισκόμαστε εκεί στον τόπο για δύο ημέρες.

Αφού παρήλθαν οι δύο ημέρες, δηλαδή δύο χιλιετηρίδες από μόνος του, γνωρίζοντας ότι ο λαός του Ισραήλ πέθανε, εξαιτίας της Θεοκτονίας που πραγματοποίησε, προτρέπει τους μαθητές του να πάνε «ΠΑΛΙΝ» στην Ιουδαία. «7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· Ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν. 8 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· Ραββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;»

Ο Ιησούς όμως τους απαντά με τον εξής γρίφο: «9 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· 10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ.»

Ο οποίος γρίφος λύνεται και αναπαρίσταται στο κατωτέρω σχήμα:



Αφού λοιπόν ο Θεός περπατούσε νοητά με τους μαθητές του 12 ώρες εν τω φωτί της ημέρας, μια στο Ισραήλ και μια στα έθνη, για να μην τους προλάβει η νύχτα της ειδωλολατρίας, τελικά φτάσανε στο τάφο του Λαζάρου.

«17 Ἐλθὼν οὖν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ.» Φτάνοντας λοιπόν ο Ιησούς, βρίσκει τον Λάζαρο να είναι τέσσερεις ημέρες πεθαμένος. Τέσσερεις ημέρες ήταν πεθαμένος ο Λάζαρος, δηλαδή τέσσερεις χιλιετηρίδες ήταν πεθαμένος ο λαός του Θεού.

Αλλά για μια στιγμή, να αναλύσουμε την Θεία διαδρομή μέσα στον χρόνο.

Μετά την Πρώτη Παρουσία του Ιησού στη γη, φεύγοντας ο Θεός από το Θεοκτόνο Ισραήλ για δύο χιλιετηρίδες (2 ημέρες) έως σήμερα περπατούσε στα έθνη (Νέος Ισραήλ). Από εδώ και πέρα επειδή αρχίζει να νυχτώνει από το σκότος της ραγδαία επερχόμενης ειδωλολατρίας εις τα έθνη, ο Θεός θα αρχίσει να περπατά πάλι εις το Ισραήλ (εκ Σιών χριστιανική εκκλησία).

Ο εξ εθνών λαός του Θεού ο οποίος θα μετέχει στην 1η πνευματική ανάσταση (Γ΄ παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο) θα ζήσει μαζί με τον Ιησού 1000 έτη, όσο η εκ Σιών χριστιανική εκκλησία θα βρίσκεται σε ακμή.

Όμως σ’ αυτή εδώ τη ζωή όλα παρακμάζουν εξ’ αιτίας του μυστηρίου της ανομίας που εργάζεται αόκνως ο σατανάς. Θα έρθει λοιπόν και η αποστασία της εκ Σιών χριστιανικής εκκλησίας. Πότε δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς. Μπορούμε όμως να κάνουμε τον εξής συλλογισμό.

Ο Ιακώβ, δηλαδή ο Ιησούς (βλέπετε ΕΞΟΔΟ) δούλευσε στον Λάβαν (κόσμο) 7 έτη (2 χιλιετηρίδες) για την Ραχήλ (εκ Σιών εκκλησία) και τελικά πείρε με κοροϊδία του Λάβαν τη Λεία (εξ εθνών εκκλησία), κάνοντας παιδιά μ’ αυτήν και στη συνέχεια για άλλα 7 έτη (2 χιλιετηρίδες) δούλεψε έχοντας κοντά του και την Λεία (εξ εθνών εκκλησία) και την στείρα Ραχήλ (εκ Σιών εκκλησία). Μόλις μετά από τα 14 έτη (4 χιλιετηρίδες) ο Ιακώβ (Ιησούς) έκανε παιδί με την Ραχήλ (εκ Σιών εκκλησία) τον Ιωσήφ (πρώτοι χριστιανοί εκ των υιών Ισραήλ, δηλαδή οι 144.000 εσφραγισμένοι της Αποκάλυψης), τότε δούλεψε άλλα 6 έτη (1,7 χιλιετηρίδες) στον Λάβαν, για να πάρει την περιουσία του.

Έτσι λοιπόν μπορούμε κατά προσέγγιση να υπολογίσουμε ότι μετά την επιστροφή του Ισραήλ (μετά τον Γ΄ παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο) απομένουν 1700 σύντομα έτη πάνω – κάτω έως την συντέλεια.

Όπως γίνεται πάντα στην αρχή θα έχουμε την άνοδο έως το ζενίθ και στη συνέχεια την κάθοδο έως το ναδίρ (Συντέλεια). Περίπου λοιπόν μετά τα 850 σύντομα έτη θα βρεθεί στο ζενίθ της χριστιανικής δόξης η Σιωνίτιδα εκκλησία του Χριστού και εν συνεχεία θα αρχίσει σιγά – σιγά η ειδωλολατρική κατηφόρα, για να καταλήξει προς τα χρόνια του Αντιχρίστου να κάνει η Ραχήλ (εκ Σιών εκκλησία) τον Βενιαμίν (έσχατοι χριστιανοί Ισραηλίτες μάρτυρες).

Τότε λοιπόν στα χρόνια της πνευματικής κατάπτωσης της Σιωνίτιδας χριστιανικής εκκλησίας, τότε που θα πλησιάζει η ειδωλολατρική βασιλεία του Χάλκινου εκ πατρός Αντιχρίστου, ο Θεός θα περπατά μόνον στην εκκλησία του, η οποία θα έχει πάρει την τριαδική της μορφή.

Πρώτη ως αρχαιότερη η διωκομένη εξ Άγαρ εθνική (κυρίως δυτική-ευρωπαϊκή) χριστιανική εκκλησία.

Δεύτερη η διωκομένη εκ Σάρρας Σιωνίτιδα (Ισραηλιτική) χριστιανική εκκλησία.

Τρίτη η διωκομένη εκ Χεττούρας (κυρίως Αφρικανική) χριστιανική εκκλησία.

Βλέπετε ο Αβραάμ (πρωτύπωση του Ιησού) πήρε τρείς νύμφες-γυναίκες. Αυτών των τριών εκκλησιών (νυμφών) πρωτύπωση ήταν οι τρείς παίδες εκ τω καμίνω (κάμινο του Λεβιάθαν) του Ναβουχοδονόσορα.

Επανερχόμενοι πάλι στο θέμα μας λέμε ότι, τέσσερεις ημέρες ήταν πεθαμένος ο Λάζαρος, δηλαδή τέσσερεις χιλιετηρίδες ήταν πεθαμένος ο λαός του Θεού.

Μα φυσικά διότι τόσο κράτησε η διαδρομή του Ιησού από την Πρώτη Παρουσία του εις την Δεύτερη Παρουσία του. Δηλαδή 2 χιλιετηρίδες στα έθνη έως σήμερα και 1,7 σύντομη χιλιετηρίδα ακόμα έως την Συντέλεια. Σύνολο δηλαδή 3,7 χιλιετηρίδες ή 4 ημέρες.

Δηλαδή η φωνή του Ιησού προς τον τετραήμερο (3,7 χιλιετηρίδες) πεθαμένο Λάζαρο, θα είναι το πρόσταγμα για την καθολική ανάσταση της ανθρωπότητας εις την συντέλεια.

Αμήν. ΟΨΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΟΝ ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ !!!

Υστερόγραφο:

Η διήγηση αυτή της Καινής Διαθήκης περί της αναστάσεως του Λαζάρου, μαζί με την διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης περί του Ιακώβ που δούλεψε στον Λάβαν μας δίνουν κατά προσέγγιση τον περίπου χρόνο της συντελείας, επαληθεύοντας η μία την άλλη.

ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ,

ΛΕΕΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ:

«7 Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος· Διατί ἐθαύμασας; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα. 8 Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτι ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται. 9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει.» (ΑΠΟΚ.17:7-11)

ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ (ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) ΟΤΙ:

Κατά τη γνώμη μας ο άγγελος εννοεί ότι υπήρξαν πέντε βασιλείες ή αυτοκρατορίες ή εποχές (όχι βέβαια πάνω σ’όλη τη γη, αλλά κοντά στο Ισραήλ, έτσι ώστε να επηρεάζουν την Ιστορία του), πριν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία είναι η έκτη και άρα υπάρχει το 95 μ.Χ. που γράφονταν η Αποκάλυψη και θα έρθει μία ακόμα, η εβδόμη.

Αυτές οι πέντε βασιλείες ή αυτοκρατορίες οι οποίες πέσανε έως το 95 μ.Χ. ήταν:

α. Η Αιγυπτιακή,
β. Η Ασσυριακή,
γ. Η Βαβυλωνιακή,
δ. Η Περσική και
ε. Η Ελληνιστική







ΛΕΕΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ (ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ):

«16 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. 17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· 18 πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. 19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ.» (κατά Ιωάννη 4:16-19)


ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΕΚ ΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΞ ΕΘΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ), ΠΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ. ΑΜΗΝ.

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ.

ΕΠΕΙΔΗ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ



ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΕΞΗΣ:

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ, ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ 3ης ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ (30 μ.Χ.), ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΥΠΩΣΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗ ΓΗ, ΕΙΣ ΤΟ ΝΕΟ ΙΣΡΑΗΛ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ 3ης ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ (ΠΕΡΙΠΟΥ 2012 μ.Χ.), ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ Η ΠΡΩΤΗ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ 20ο ΚΕΦ. ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ «ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀρξάμενον ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.» (Λουκ. 24:46-47)
ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΟΣΟΝΟΥΠΩ, ΑΥΘΩΡΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΗΜΑ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΑ ΙΩΑΝΝΗ, ΑΡΞΑΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΓΕΝΝΗΣΑΡΕΤ - Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ Η ΥΣΤΕΡΗ ΑΓΡΑ ΙΧΘΥΩΝ

Αδελφοί μου εν Χριστώ, παρατηρώντας τα λεγόμενα των τεσσάρων ευαγγελιστών της Καινής Διαθήκης για τα γεγονότα που συνέβησαν στην λίμνη της Γεννησαρέτ (ή θάλασσα / λίμνη της Γαλιλαίας ή θάλασσα / λίμνη της Τιβεριάδος) , διαπιστώνουμε ότι:

1. Οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές (Ματθαίος – Μάρκος) αναφέρουν για την πρώτη κλήση των τεσσάρων μαθητών (Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καθώς και Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ).
2. Ο τρίτος ευαγγελιστής (Λουκάς) αναφέρει για την πρώτη άγρα ιχθύων στην αρχή του κηρύγματος του Ιησού.
3. Ο τέταρτος και τελευταίος ευαγγελιστής (Ιωάννης) αναφέρει για την δεύτερη άγρα ιχθύων μετά την ανάσταση και πριν την ανάληψη του Ιησού.

Κατάπληξη και πνευματική ηδονή θα σας προκαλέσει η προσεκτική παρατήρηση, η εμβάθυνση, ο αποσυμβολισμός, η ερμηνεία, ο συσχετισμός και η δομή της αφήγησης όλων αυτών των γεγονότων, που ευθύς αμέσως ξεκινάμε με την βοήθεια του Κυρίου.

Αρχικά και ιεραρχικά ξεκινούμε από τους δύο πρώτους ευαγγελιστές (Ματθαίος – Μάρκος) που αναφέρουν τα γεγονότα της πρώτης κλήσης των τεσσάρων μαθητών (Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καθώς και Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ).

Λέμε βέβαια τον όρο «πρώτη κλήση» διότι αυτοί οι δύο ευαγγελιστές αναφέρουν το ίδιο γεγονός (της κλήσης) πριν από τα γεγονότα αφ’ ενός της θεραπείας του ανθρώπου με το ακάθαρτο πνεύμα εν τη συναγωγή και αφ’ ετέρου της θεραπείας της πενθεράς του Πέτρου. Ενώ ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει την δεύτερη οριστική κλήση των μαθητών μετά από τις δύο προηγούμενες θεραπείες (ανθρώπου με το ακάθαρτο πνεύμα εν τη συναγωγή και πενθεράς του Πέτρου). Αλλά ποιών μαθητών ? Όχι βέβαια των τεσσάρων πρώτων (Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καθώς και Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ) αλλά μόνο των τριών (Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καθώς και Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ). Απουσιάζει στον ευαγγελιστή Λουκά ο απόστολος Ανδρέας. Γιατί άραγε ?

Διότι αυτές οι δύο κλήσεις των μαθητών εις τους τρεις πρώτους ευαγγελιστές (Ματθαίος – Μάρκος - Λουκάς) συμβολίζουν τις δύο κλήσεις του Ιησού προς τα Έθνη και τον Ισραήλ.

Και είναι δύο οι ευαγγελιστές (Ματθαίος - Μάρκος) που αναφέρουν τα γεγονότα της κλήσης του Ιησού προς τους αποστόλους, αφ’ ενός διότι οι κλήσεις είναι δύο και αφ’ ετέρου διότι οι πηγές προέλευσης του λαού του Θεού είναι δύο (Έθνη και Ισραήλ).

Και για μεν την πρώτη κλήση προς τα Έθνη και τον Ισραήλ (Ματθ. 4:11-23 και Μαρκ. 1:13-21), αναφέρονται από τους δύο πρώτους ευαγγελιστές (Ματθαίο και Μάρκο), ότι εκλήθησαν τέσσερεις απόστολοι του Ιησού (Σίμωνας ο λεγόμενος Πέτρος καθώς και Ἰάκωβος ο τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ο ἀδελφὸς αὐτοῦ), διότι τέσσερεις ήταν οι ευαγγελιστές της Καινής διαθήκης.

Για δε τη δεύτερη κλήση προς τα Έθνη και τον Ισραήλ (Λουκ. 5:1-11), η οποία θα συμβεί στις μέρες μας, με την ολοκλήρωση των ραγδαία επερχομένων γεγονότων του Γ΄ παγκοσμίου πυρηνικού πολέμου, δηλαδή της 1ης (πνευματικής) ανάστασης του λαού του Θεού, αναφέρονται από τον τρίτο ευαγγελιστή (Λουκάς) ότι παρευρίσκονταν στην οριστική κλήση κατά την 1η άγρα ιχθύων τρεις απόστολοι (ο Σίμων Πέτρος καθώς και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι υιοί τοῦ Ζεβεδαίου που ήσαν όπως διευκρινίζεται κοινωνοί του Σίμωνα), διότι τριαδική προέλευση και υπόσταση θα έχει η μία και μοναδική εκκλησία του Χριστού.

Περί της τριαδικότητας της μίας και μοναδικής εκκλησίας του Χριστού θυμίζουμε τα εξής:

1η : η εξ Άγαρ εθνική χριστιανική εκκλησία (με την 1η κλήση του Ιησού)
2η : η εκ Σάρρας (ή εκ Σιών) ισραηλιτική χριστιανική εκκλησία (με την 2η κλήση του Ιησού)
3η : η εκ Χεττούρας εθνική χριστιανική εκκλησία (με την 2η κλήση του Ιησού)

Και μετά τις πρώτες δύο κλήσεις του Ιησού και την πρώτη άγρα ιχθύων εις τα βαθιά νερά της λίμνης Γεννησαρέτ, έρχεται ο τέταρτος και τελευταίος ευαγγελιστής (Ιωάννης) να μας περιγράψει την δεύτερη και τελευταία άγρα ιχθύων που συνέβη στην λίμνη Γεννησαρέτ, 200 πήχεις (13 περίπου μέτρα) μακριά από την ακτή. Δηλαδή πολύ κοντά στην ακτή, κατά τον γυρισμό από την αποτυχημένη άγρα ιχθύων των επτά (7) αποστόλων (Σίμωνα Πέτρου, καὶ Θωμᾶ του λεγόμενου Δίδυμου, καὶ Ναθαναὴλ του ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ των τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἄλλων ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο).

Εδώ ο Ιωάννης (Ιωάν. 21:1-25) τελευταίος έρχεται να μας δείξει, όχι την αρχική εκκίνηση του χριστιανισμού δια των τεσσάρων ευαγγελιστών, ούτε επίσης την μετέπειτα επιστροφή των εθνών και του Ισραήλ (1η πνευματική ανάσταση του λαού του Θεού ή 2η οριστική κλήση του λαού του Θεού), αλλά την κατά τα έσχατα πληθώρα των πιστών χριστιανών, διότι ο αριθμός των 7 αποστόλων μέσα στο πλοίο (της εκκλησίας) συμβολίζει τον αριθμό του απείρου και του πλήθους των πιστών χριστιανών.

Κατωτέρω απεικονίζουμε χρονολογικά όλες τις προηγούμενες σκέψεις, για μεγαλύτερη κατανόηση των γεγονότων.




Ας περάσουμε όμως τώρα στην επί μέρους ανάλυση των ανωτέρω τριών (3) γεγονότων που συνέβησαν παρά την λίμνη Γεννησαρέτ.

Λέει λοιπόν ο Ματθαίος και ο Μάρκος σχετικά με το πρώτο γεγονός της κλήσης των τεσσάρων πρώτων μαθητών:




Παρατηρούμε λοιπόν αδελφοί ότι ο Ιησούς πρώτα κάλεσε τον Σίμωνα Πέτρο και τον αδελφό αυτού Ανδρέα και έπειτα κάλεσε τους υιούς Ζεβεδαίου, Ιάκωβο και Ιωάννη.

Σ’ αυτό το σημείο θα παραθέσουμε τον βίο του καθ’ ενός αποστόλου για να καταλάβουμε τι συμβολίζει το συγκεκριμένο γεγονός.
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Ο κορυφαίος αυτός Απόστολος του Χριστού ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην μικρή και άσημη πόλη τη Βησθαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Έζησε σε αφάνταστη φτώχεια και στερήσεις. Όμως μεγάλωσε σε περιβάλλον ευσέβειας. Οι γονείς του ανήκαν στους λιγοστούς πιστούς ευσεβείς Ιουδαίους της εποχής τους, οι οποίοι περίμεναν εναγώνια τον Μεσσία και την μεσσιανική εποχή κατά την οποία θα τερματίζονταν η κακοδαιμονία της ανθρωπότητας. Αυτή την πίστη και την ευσέβεια μετέδωσαν στα παιδιά τους. Γράμματα έμαθε ελάχιστα, προφανώς γνώριζε μόνο γραφή και ανάγνωση. Αδελφός του υπήρξε ο πρωτόκλητος Ανδρέας.
Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Πέτρος νυμφεύτηκε την κόρη του Αριστοβούλου, ανεψιά του Αποστόλου Βαρνάβα, σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο οποίος δεν νυμφεύτηκε ποτέ. Έκαμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, των οποίων αγνοούμε τα ονόματα. Αγνοούμε επίσης και το όνομα της συζύγου του. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Καπερναούμ και ασκούσε μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα, το επάγγελμα του ψαρά στην παρακείμενη λίμνη της Γενισαρέτ.
Μετά την σύλληψη του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος πήγε στα μέρη της Γαλιλαίας, στις περιοχές γύρω από την μαγευτική λίμνη, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του κόσμου. Εκεί συνάντησε τους περισσότερους από τους μαθητές του, ψαράδες το επάγγελμα, τους οποίους κάλεσε να γίνουν στο εξής «αλιείς ανθρώπων» ( Ματθ.4,20), συνεργοί Του στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.
Ο ενθουσιώδης και ευσεβής Πέτρος πέταξε τα δίχτυα από τους πρώτους και Τον ακολούθησε πιστά. Λόγω του δυναμικού χαρακτήρα του και της ιδιαίτερης αφοσίωσής του στον Κύριο αξιώθηκε να έχει το προβάδισμα έναντι των άλλων αποστόλων και να ομιλεί συχνά εκ μέρους αυτών. Ομολόγησε πρώτος ότι ο Χριστός είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.16:17). Ο Κύριος εξετίμησε αυτή την ομολογία, και τον διαβεβαίωσε πως πάνω σε αυτή την ομολογία πίστεως «οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν» (Ματθ.16,18).
Ακολούθησε το Χριστό πιστά σε όλη την τριετή δράση Του. Την ώρα της σύλληψής Του αντέδρασε βίαια. Τον ακολούθησε επίσης γεμάτος αγωνία και θλίψη στο ανίερο δικαστήριο του ιουδαϊκού ιερατείου, παρ' όλο ότι σε μια στιγμή αδυναμίας και φόβου Τον αρνήθηκε, έστω και λεκτικά και γι' αυτό μετάνιωσε πικρά και έκλεγε σε όλη του τη ζωή (Ματθ.26,75).
Αξιώθηκε να δει από τους πρώτους το κενό μνημείο και να διαπιστώσει την Ανάσταση του Χριστού. Το συγκλονιστικό αυτό το γεγονός τον μεταμόρφωσε κυριολεκτικά. Το φλογερό του κήρυγμα την ημέρα της Πεντηκοστής έκαμε να πιστέψουν τρεις χιλιάδες ψυχές, να βαπτιστούν και να ιδρυθεί έτσι η ιστορική επίγεια Εκκλησία του Χριστού.
Κατόπιν η ζωή και η δράση του υπήρξε θαυμαστή. Κήρυξε με ζήλο και θάρρος στην Παλαιστίνη και εδραίωσε την Εκκλησία. Άπειρα επίσης θαύματα έκανε για τη δόξα του Χριστού. Για την όλη δράση του διώχτηκε σκληρά από τους ομοφύλους του. Κατόπιν πήγε στη Αντιόχεια και ίδρυσε εκεί την τοπική Εκκλησία, μια από τις σημαντικότερες πρωτοχριστιανικές κοινότητες. Ύστερα περιόδευσε την Γαλατία, την Καππαδοκία, την Βιθυνία, τον Πόντο, την Ελλάδα. Υπάρχουν πληροφορίες ότι έμεινε για πολύ στην Κόρινθο, κηρύττοντας και νουθετώντας.
Στην ορθόδοξη παράδοσή μας δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τέλος του μεγάλου αυτού Αποστόλου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι γέρος και κατάκοπος βρήκε μαρτυρικό θάνατο στην Αντιόχεια.
Υπάρχει βέβαια και η παράδοση Ρωμαιοκαθολικών περί μεταβάσεως του Πέτρου στη Ρώμη. Την παράδοση αυτή πολλοί ορθόδοξοι μελετητές την αμφισβητούν, διότι στηρίζεται σε μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα κείμενα, τις λεγόμενες «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις», τις οποίες εφεύραν οι παπικοί προκειμένου να στηρίξει το παπικό πρωτείο εξουσίας σε ολόκληρη την Εκκλησία.
Σύμφωνα με αυτή την παράδοση ο Πέτρος κατέληξε στην πολυάριθμη πρωτεύουσα της απέραντης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Ρώμη. Ίδρυσε την τοπική εκκλησία και έγινε ο πρώτος επίσκοπός της. Κήρυττε νυχθημερόν στη μεγάλη πόλη και κατόρθωσε να μεταστρέψει πλήθος κατοίκων στον Χριστιανισμό. Την ίδια εποχή βρισκόταν στη Ρώμη και ο διαβόητος Σίμων ο μάγος, γνωστός από τις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. 8:9). Εκεί με τις διάφορες μαγγανείες και τα μαγικά κόλπα προκαλούσε τον θαυμασμό του πλήθους και γι' αυτό απέκτησε πολλούς οπαδούς. Όμως βρήκε μπροστά του τον αληθινό άνθρωπο του Θεού, τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος με σειρά θαυμάτων ξεσκέπασε τον απατεώνα μάγο, τον απέδειξε ως συνεργό των δαιμόνων και φανέρωσε την ανίκητη δύναμη του αληθινού Θεού.
Στα χρόνια εκείνα βασίλευε στη Ρώμη ο παράφρονας Νέρων, ένας από τους πιο μισητούς και αιμοδιψείς δικτάτορες της ιστορίας. Προκειμένου να αποποιηθεί από το προσωπικό του έγκλημα για την πυρπόληση της Ρώμης, το απέδωσε στους Χριστιανούς. Για να γίνει πιστευτός, κήρυξε σκληρό διωγμό κατά της νέας πίστεως. Χιλιάδες Χριστιανοί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε φρικτά μαρτύρια και στο θάνατο.
Ο Πέτρος, ένα από τα κορυφαία μέλη της Εκκλησίας που παρεπιδημούσε στη Ρώμη, έγινε ο κυριότερος στόχος των διωκτών. Γι' αυτό και έκρινε σκόπιμο να φύγει κρυφά από την πόλη και να γλιτώσει. Καθώς βάδιζε βιαστικά την περίφημη Απία οδό είδε μπροστά του τον Κύριο, ο Οποίος τον ρώτησε «Quo Vadis?» δηλαδή «που πηγαίνεις;». Τότε ο ένθερμος Απόστολος κατάλαβε πως η φυγή του αυτή ισοδυναμούσε με νέα άρνηση του Χριστού. Γι' αυτό με δάκρυα στα μάτια γύρισε πίσω και συνελήφθη και καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο. Όταν οδηγήθηκε στο μαρτύριο παρακάλεσε τους δημίους του να τον σταυρώσουν ανάποδα, με το κεφάλι προς τα κάτω, διότι όπως είπε δεν θεωρούσε τον εαυτό άξιο να σταυρωθεί σαν τον αγαπημένο Δάσκαλο και Θεό του! Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Χριστό, το δε αγιασμένο λείψανό του το περιμάζεψαν οι πιστοί και το έθαψαν σε τόπο έξω από την πόλη. Η σεπτή του μνήμη εορτάζεται στις 29 Ιουνίου, μαζί με τον κορυφαίο απόστολο Παύλο.
Ο Απόστολος Πέτρος έγραψε δύο Καθολικές Επιστολές. Αυτές, η μεν πρώτη απευθύνονταν στους Χριστιανούς του Πόντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας, η δε δεύτερη σε όλους τους Χριστιανούς. Μέσα από αυτές προσπαθεί να στηρίξει τους πιστούς στις θλίψεις που υφίστανται εξ' αιτίας της πίστης των στον Ιησού Χριστό.

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
O Απόστολος Ανδρέας ήταν αδελφός του Σίμωνος Πέτρου, γιοι του Ιωνά. Πιθανότατα ήταν μεγαλύτερος στην ηλικία από τον Πέτρο. Συγκατοικούσε με αυτόν στην Καπερναούμ και συνεργαζόταν ως αλιέας στην λίμνη της Γενησαρέτ (Ματθ.4,18. Μαρκ.1,29). Πρωτύτερα είχε χρηματίσει μαθητής του Ιωάννου του Βαπτιστού. Εκεί κοντά στον Τίμιο Πρόδρομο απέκτησε σπάνια ευσέβεια και το σπουδαιότερο έμαθε για τον ερχόμενο Μεσσία. Φαίνεται ότι ήταν παρών όταν ο Ιωάννης έδειξε με το δάκτυλό του τον Κύριο και είπε: «ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου» (Ιωάν.1,30). Αυτή η φανέρωση του Μεσσία έκαμε προφανώς τον ευσεβή ψαρά να ακολουθήσει πρώτος τον Κύριο, χωρίς κανέναν δισταγμό και γι’ αυτό ονομάστηκε «Πρωτόκλητος» (Ιωάν.1,35-41).
Το όνομα του Ανδρέα αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη πάντοτε μαζί με του Φιλίππου, ο οποίος καταγόταν, όπως και εκείνος, από την Βηθσαϊδά. Μαζί με αυτόν είχε εκφράσει τη δυσπιστία του για τον χορτασμό των πεντακισχιλίων ανθρώπων με τους πέντε κρίθινους άρτους και τους δύο ιχθείς (Ιωάν.6,6-9). Αναφέρεται επίσης και στην περίπτωση της παρακλήσεως των Ελλήνων να ιδούν τον Κύριο (Ιωάν.12,20-22). Για τελευταία φορά αναφέρεται το όνομα του Ανδρέα στην Καινή Διαθήκη, όταν ανέβηκε μαζί με τους άλλους Αποστόλους στο υπερώο της Ιερουσαλήμ «προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει συν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και συν τοις αδελφοίς αυτού» (Πραξ.1,13-14), όπου και έλαβε μαζί με τους άλλους τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.2,4).
Μετά την Πεντηκοστή έλαχε σ’ αυτόν να αποσταλεί για ευαγγελισμό στην Έφεσο, όπου μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη κήρυξαν μαζί και εδραίωσαν την Εκκλησία της μεγάλης αυτής πόλεως. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο μετέβηκε και κήρυξε στη Σκυθία. Κατά τον άγιο Γρηγόριο το Ναζιανζηνό πέρασε στο Βυζάντιο, όπου ίδρυσε και εκεί Εκκλησία, γι’ αυτό θεωρείται ως ο ιδρυτής της αποστολικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Από εκεί ήρθε στην Ελλάδα και κήρυξε κατ’ αρχάς στην Ήπειρο. Σύμφωνα με τον άγιο Ιερώνυμο έφθασε στην Αχαϊα, όπου ίδρυσε Εκκλησία. Εκεί στην Πάτρα συνελήφθη από τους διώκτες ειδωλολάτρες και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, σταυρώθηκε κατακεφαλής επί σταυρού που είχε το σχήμα του γράμματος Χ, γι’ αυτό και ο τύπος αυτός του σταυρού καλείται «Σταυρός του Αγίου Ανδρέου». Το λείψανό του φυλασσόταν από τους Χριστιανούς με ευλάβεια ως τα χρόνια των σταυροφοριών, οπότε το άρπαξαν οι Λατίνοι και το μετακόμισαν στην Ιταλία. Τα τελευταία χρόνια δωρίθηκε η τίμια κάρα του στην Αποστολική Εκκλησία των Πατρών και φυλάσσεται στον μεγαλοπρεπή ναό του στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου.

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν γιος του Ζεβεδαίου (Ματθ.4,21. Μαρκ.1,19. 3,17. Λουκ.5,10) και της Σαλώμης (Ματθ.20,20.Μαρκ.15,40.16,1) και πρεσβύτερος αδελφός του μαθητού και Ευαγγελιστού Ιωάννου (Μαρκ.5,37). Καταγόταν και αυτός από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ασχολούνταν με την αλιεία στη λίμνη της Γενησαρέτ, μαζί με τον Ιωάννη, έχοντας μαζί τους και τον πατέρα τους, καθώς και πολλούς εργάτες. Είχαν δικό τους πλοίο και φαίνεται πως διεύθυναν αρκετά εύρωστη επιχείρηση, με οποία συνεργαζόταν και ο Πέτρος (Λουκ.5,10). Παρ' όλα αυτά όταν άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά τω μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20).
Ο Ιάκωβος μαζί με τον Πέτρο και τον Ιωάννη βρισκόταν πλησιέστερα στον Κύριο και γι' αυτό έγιναν μάρτυρες πολλών μεγάλων γεγονότων, που δεν τα βίωσαν οι άλλοι Απόστολοι. Έγιναν αποκλειστικοί μάρτυρες της Μεταμορφώσεως του Κυρίου (Ματθ.17,1.Μαρκ.9,2.Λουκ.9,28). Είδαν την θαυμαστή ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου Ιάειρου (Μάρκ.5,27. Λουκ.8,51). Είχαν την τιμή να προσκληθούν από τον Ιησού κοντά Του κατά τις ώρες της αγωνίας στον κήπο της Γεθσημανή (Μάρκ.14,33.Ματθ.26,37). Η οικειότητα αυτή οδήγησαν προφανώς τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη να ζητήσουν μέσω της μητέρας τους από τον Κύριο πρωτοκαθεδρία στην εγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας την αποστολή του Μεσσία (Ματθ.20,20-23.Μαρκ.10,35).
Τον Ιάκωβο χαρακτήριζε ζωηρός ενθουσιασμός και βαθιά πίστη. Μετά την Πεντηκοστή του έλαχε να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων μεταστρέφονταν στη νέα πίστη και άλλαζε τρόπο ζωής χάρις στο έργο του Ιακώβου. Αυτό θορύβησε ιδιαίτερα τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν, με διαταγή του Ηρώδη, το 44 μ.Χ. (Πράξ.12,2). Ο Ιάκωβος είναι ο πρώτος μάρτυρας μεταξύ των Αποστόλων. Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία στις 30 Απριλίου.

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης (Ματθ.4,21. Μαρκ.15,40) και αδελφός του αποστόλου Ιακώβου. Η μητέρα τους Σαλώμη ήταν πιθανότατα συγγενής, ίσως εξαδέλφη της Θεοτόκου, που σημαίνει ότι οι δυο αδελφοί απόστολοι ήταν κατά σάρκα εξαδέλφια του Κυρίου και σ’ αυτό ίσως έγκειται η οικειότητά τους με Αυτόν, ιδιαίτερα του Ιωάννη, ο οποίος αυτοχαρακτηρίζεται στο Ευαγγέλιό του ως «ο μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς» (Ιωάν.13,23). Όπως αναφέραμε και για τον Ιάκωβο, ο Ιωάννης ζούσε με την οικογένειά του στην Γαλιλαία και διατηρούσε επικερδή και εύρωστη αλιευτική επιχείρηση, έχοντας δικό τους πλοίο και εργάτες (Μαρκ.1,20). Φαίνεται πως οι οικογένεια του Ιωάννη ήταν εύπορη. Αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι η Σαλώμη, η μητέρα του, ήταν μια από τις μαθήτριες του Κυρίου, η οποία τον υπηρετούσε από των υπαρχόντων της (Λουκ.8,3. Μαρκ.15,40). Η αγορά επίσης των πανάκριβων αρωμάτων για να αλείψουν το νεκρό σώμα του Χριστού μαρτυρεί αυτόν τον ισχυρισμό (Μαρκ.16,1). Ότι επίσης ο Ιωάννης έλαβε την μητέρα του Ιησού υπό την δική του φροντίδα είναι ένδειξη οικονομικής ανέσεως της οικογένειάς του. Φαίνεται επίσης πως η οικογένεια του Ιωάννη είχε και κοινωνική καταξίωση. Το γεγονός ότι αυτός ήταν γνωστός στον πανίσχυρο και απλησίαστο αρχιερέα Καϊάφα και έτσι δυνήθηκε να εισέλθει στο συνέδριο, που δίκαζε τον Ιησού μαζί με τον Πέτρο, επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό (Ιωάν.18,15).
Ο Ιωάννης από μικρός υπήρξε πιστός μαθητής του Ιωάννου του Βαπτιστού. Με μεγάλη προσοχή άκουε από τον μεγάλο ερημίτη και προφήτη τις περί του Μεσσία προαγγελίες του. Επιθυμούσε με λαχτάρα να έρθει Εκείνος στις μέρες του και να τον γνωρίσει. Κάποια μέρα ο Βαπτιστής, έχοντας μαζί του τους δυο μαθητές του Ιωάννη και Ανδρέα, είδε τον Ιησού να βαδίζει κοντά. Τότε μαρτύρησε γι’ Αυτόν λέγοντας: «ίδε ο Αμνός του Θεού» (Ιωάν.1,37). Αμέσως οι δυο μαθητές ακολούθησαν τον Ιησού και τον ρώτησαν που μένει. Αυτός τους είπε: «έρχεσθε και ίδετε» (Ιωάν.1,40). Αυτοί είδαν που μένει και έμειναν μαζί Του όλη την ημέρα. Ο Ιωάννης συγκινήθηκε αφάνταστα από αυτή τη συνάντηση γι’ αυτό πήρε τη μεγάλη απόφαση, μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο. ’φησαν την αλιευτική επιχείρηση και ακολούθησαν τον Κύριο (Μαρκ.1,20).
Όπως αναφέραμε και στη βιογραφία του Ιακώβου, ο Ιωάννης ανήκε στον στενό κύκλο των τριών μαθητών του Κυρίου. Συμπεραίνεται ότι ήταν ο μικρότερος στην ηλικία μαθητής του Κυρίου, σχεδόν έφηβος. Ο υπέροχος χαρακτήρας του, η υπακοή του, η πίστη και η αφοσίωσή του στον Κύριο, είχαν ως συνέπεια να είναι λίαν αγαπητός από τον Ιησού και τους άλλους αποστόλους. Εξ’ αιτίας του σπάνιου αυθορμητισμού του επονομάστηκε από τον Κύριο Βοαναργές (= υιός βροντής), όπως και ο αδελφός του Ιάκωβος. Κάποια ημέρα όταν διέρχονταν κώμη της Σαμάρειας και οι κάτοικοι δεν τους δέχτηκαν, ζήτησε από τον Κύριο να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να τους αφανίσει. Φυσικά ο Χριστός τους απάντησε πως: «Ουκ οίδατε ποίου πνεύματος εστέ υμείς΄ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε ψυχάς ανθώπων απολέσαι, αλλά σώσαι» (Λουκ.9,54).
Ως στενός μαθητής του Χριστού ευτύχησε να δει το θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου (Ματθ.17,1.Μάρκ.9,2), την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου (Μαρκ.5,35.Λουκ.8,51) και να βιώσει την αγωνία του Διδασκάλου Του στον κήπο της Γεθσημανή (Ματθ.26,37.Μαρκ.14,33). Μαζί με τον Πέτρο στάλθηκε να ετοιμάσει τον Πασχάλιο Δείπνο [Λουκ.22,8]. Κατά την ώρα του Δείπνου έπεσε στο στήθος του Κυρίου, παρακαλώντας Του να τους αποκαλύψει ποιος είναι υποψήφιος προδότης μαθητής (Ιωάν.13,25). Βρήκε το θάρρος και παρέστη στη δίκη του Ιησού (ιωάν.18,16) και παραστάθηκε περίλυπος κάτω από το σταυρό στον φρικτό Γολγοθά. Ευτύχησε επίσης να γίνει ο προστάτης της Θεομήτορος κατά παράκληση του Εσταυρωμένου Διδασκάλου Του (Ιωάν.19,26). Αξιώθηκε να είναι ο πρώτος μαθητής που είδε το κενό μνημείο (Ιωάν.20,2-4).
Το άτοπο της αιτήσεως πρωτοκαθεδρίας στην εγκόσμιο βασιλεία του Χριστού, όπως εσφαλμένα την φανταζόταν, προκάλεσε την αγανάκτηση των άλλων μαθητών, όμως όπως φαίνεται αμέσως συνετίσθηκε (Μάρκ.10,35).
Μετά την Πεντηκοστή έμεινε κατ’ αρχήν στην Ιερουσαλήμ ως σημαίνον στέλεχος της Εκκλησίας (Γαλ.2,9). Μαζί με τον Πέτρο ποιούσαν, δια του Κυρίου εξαίσια θαύματα (Πράξ.3, 7). Στάθηκαν με παρρησία απέναντι στους αρχιερείς και ομολόγησαν τον Χριστό (Πράξ.4,13-22). Απεστάλη μαζί με τον Πέτρο στην Σαμάρεια να κηρύξουν το λόγο του Θεού (Πράξ.8,14).
Αργότερα μετέβη στην Μ. Ασία, όπου έγινε επίσκοπος της Εφέσου. Το 95 μ. Χ. εξορίσθηκε στην Πάτμο, όπου έγραψε το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Πέθανε σε βαθύτατο γήρας περί το 100 μ. Χ. στην Έφεσο. Κατά την παράδοση δεν βρέθηκε το σεπτό του λείψανο, πιστεύοντας ότι μετέστη από τον Κύριο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου.
Ο Ιωάννης έγραψε το ομώνυμο Ευαγγέλιο, καθώς τις τρεις Καθολικές Επιστολές και την Αποκάλυψη. Στα ιερά αυτά συγγράμματα είναι έκδηλη η προτροπή του για αγάπη των ανθρώπων, όπως τη δίδαξε ο Χριστός, γι’ αυτό και ονομάστηκε απόστολος και ευαγγελιστής της αγάπης.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι οι απόστολοι Πέτρος και Ανδρέας δίδαξαν κυρίως στα έθνη όπου και μαρτυρήσανε. Ενώ για τους υιούς Ζεβεδαίου ο μεν μεγαλύτερος Ιάκωβος δίδαξε και μαρτύρησε πρώτος από τους αποστόλους στη περιοχή της Παλαιστίνης, ο δε νεότερος Ιωάννης δίδαξε κι αυτός αρχικά στην ευρύτερη Παλαιστίνη ενώ αργότερα πήγε στην Μ. Ασία όπου και πέθανε σε βαθύτατο γήρας στην Έφεσο (κατ’ άλλους μετέστη από τον Κύριο).

Επανερχόμενοι λοιπόν στο θέμα μας θα λέγαμε ότι ξεκάθαρα οι απόστολοι Πέτρος και Ανδρέας συμβολίζουν τα έθνη όπου δράσανε και μαρτύρησαν, ενώ για τους υιούς Ζεβεδαίου θα λέγαμε ότι συμβολίζουν τον Ισραήλ, για τους εξής λόγους:

1. Ο Απόστολος Ιάκωβος ο μεγαλύτερος υιός Ζεβεδαίου συμβολίζει την Συναγωγή, διότι μαρτύρησε πρώτος λίγο μετά την σταύρωση του Ιησού, όπως πρώτη πέθανε πνευματικά και ξεριζώθηκε από τα πατρώα εδάφη της η Ιουδαϊκή Συναγωγή.

2. Ο Απόστολος Ιωάννης ο νεότερος υιός Ζεβεδαίου συμβολίζει το οσονούπω Χριστιανικό Ισραήλ που αρχικά θα βρεθεί στην πατρίδα του, αλλά στα έσχατα θα συρθεί αιχμάλωτο για να μαρτυρήσει εις τα έθνη [καὶ πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν ἄχρι οὗ πληρωθῶσι καιροὶ ἐθνῶν. (Λουκ. 21:24)]

Έτσι λοιπόν ανακεφαλαιώνουμε και λέμε ότι αφ’ ενός η κλήση του Ιησού πρώτα προς τους Πέτρο και Ανδρέα, συμβολίζει την κλήση των εθνών, δια της πίστης στον Ιησού Χριστό και αφ’ ετέρου η κλήση εις τους υιούς Ζεβεδαίου, Ιάκωβο και Ιωάννη, συμβολίζει την κλήση δια της πίστης εις τον Ιησού Χριστό, του Ισραήλ.

Και προσέξτε πως αναφέρεται μόνον το όνομα (Ζεβεδαίος) του πατρός των αδελφών Ιακώβου και Ιωάννη (οι οποίοι συμβολίζουν τον Ισραήλ) και όχι το όνομα του πατρός των αδελφών Ανδρέου και Πέτρου, θέλοντας έτσι η Γραφή να υπονοήσει «ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν» (Ιωάν. 4:22), και όχι βέβαια από τα έθνη.

Αλλά αδελφοί μου η κάθε λέξη της Αγίας Γραφής έχει την δικιά της ιδιαίτερη σημασία. Αναφέρεται λοιπόν και στους δύο πρώτους ευαγγελιστές (Ματθαίο και Μάρκο) ότι ήταν «ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα». Τι σημαίνει όμως «καταρτίζω» βλέπουμε κατωτέρω:



Άρα λοιπόν οι σημερινοί Ισραηλίτες που θα απομείνουν ζωντανοί μετά την μεγάλη παιδαγωγία του Γ΄ παγκοσμίου πυρηνικού πολέμου θα «καταρτίσουν» την άποψή τους περί του Ιησού Χριστού και θα προσέλθουν σ’ αυτόν.

Συνεχίζουμε τώρα αδελφοί μου με κάτι άλλο άξιο προσοχής που αναφέρουν και οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές Ματθαίος και Μάρκος, κατά την πρώτη κλήση των τεσσάρων πρώτων μαθητών του.

Είδε λένε ο Ιησούς, που περιπατούσε παρά την θάλασσα της Γαλιλαίας, ΜΟΝΟΝ τον Πέτρο και Ανδρέα (δηλαδή ΜΟΝΟΝ την εξ εθνών εκκλησία) να ρίχνει «αμφίβληστρο» εις την θάλασσα, διότι όπως αναφέρει ήταν αλιείς.

Ενώ παρακάτω όπως ανωτέρω αναλύσαμε οι άλλοι δύο μαθητές Ιάκωβος και Ιωάννης (δηλαδή ο Ισραήλ) καταρτίζανε τα δίκτυα εν τω πλοίω.

Εδώ αδελφοί μου αναφέρεται ότι ΜΟΝΟΝ ο Πέτρος και Ανδρέας (δηλαδή ΜΟΝΟΝ η εξ εθνών εκκλησία) ήταν αλιείς, οπότε και ρίχνανε «αμφίβληστρο» εις την θάλασσα (κόσμο). Μα και βέβαια εδώ και δύο χιλιετηρίδες από την πρώτη κλήση του Ιησού προς την ανθρωπότητα, ΜΟΝΟΝ η εξ εθνών εκκλησία αλιεύει πιστούς για λογαριασμό του Ιησού.

Αλλά για να δούμε τι σημαίνει η λέξη «αμφίβληστρο»:



Ανατρέχοντας και στις αναφορές των άλλων ευαγγελιστών [(Λουκ. 5:1-11) και (Ιωάν. 21:1-25)] παρατηρούμε ότι εκεί στις άγρες των ιχθύων δεν χρησιμοποιείται αμφίβληστρο, αλλά δίκτυ. Και μάλιστα η πρώτη άγρα ιχθύων (του Λουκά) γίνεται εις τα βαθειά νερά της λίμνης, ενώ η δεύτερη άγρα ιχθύων (του Ιωάννη) γίνεται 200 πήχεις (13 περίπου μέτρα) μακριά από την ακτή. Δηλαδή πολύ κοντά στην ακτή, κατά τον γυρισμό από την αποτυχημένη άγρα ιχθύων των επτά (7) αποστόλων.

Σκεπτόμενοι όλα τα ανωτέρω αδελφοί θα λέγαμε τούτο:

Με την πρώτη κλήση του Ιησού, η εξ εθνών εκκλησία ρίχνοντας αμφίβληστρο εις την πνευματική θάλασσα του κόσμου, σκοπεύει να κυκλώσει και περιχαρακώσει (εδραιώσει την ύπαρξή της) τους πιστούς εις τον Χριστό ανθρώπους (ιχθύες), ενώ με την δεύτερη κλήση του Ιησού (με την οποία ο Ισραήλ, θα ακούσει και θα προσέλθει στον Ιησού) η εξ εθνών εκκλησία θα αγρεύσει κινούμενη προς τα βαθειά πνευματικά ύδατα (τα οποία είναι και μακρύτερα χρονικά, τελειότερα πνευματικά και επικίνδυνα συνάμα), πληθώρα πιστών εις τον Χριστό ανθρώπων (ιχθύων). Τέλος στα έσχατα και μετά την δεύτερη κλήση του Ιησού (πυρηνικός πόλεμος) αφού αφεθούν οι δύο αυτές εκκλησίες (Εθνική και Ισραηλιτική) να ψαρεύουν μόνες τους, τελικά θα γυρίσουν άπρακτες και λίγο πριν τον προορισμό τους (εποχή του Αντιχρίστου) θα πετύχουν μια δεύτερη άγρα 153 μεγάλων ιχθύων.

Και συνεχίζουμε αδελφοί με την ανάλυση του διπλού γεγονότος της 1ης άγρας ιχθύων και της οριστικής 2ης κλήσης του λαού του Θεού, που συνέβη μεν τότε στη λίμνη Γεννησαρέτ, όπως περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Λουκά, θα συμβεί δε πνευματικά και στις μέρες μας.

Λέει λοιπόν ο ευαγγελιστής Λουκάς:



Κατ’ αρχήν τα πλοία πάλι είναι δύο όπως και στην πρώτη κλήση που περιγράψαμε ανωτέρω.

Το ένα πλοίο συμβολίζει την εξ Εθνών Χριστιανική Εκκλησία και είναι αυτό του Σίμωνα (Πέτρου), από το οποίο όπως αναφέρεται δίδασκε ο Ιησούς τους όχλους (εθνικούς), όπως και δύο χιλιετηρίδες τώρα γίνεται από τον εξ Εθνών Χριστιανικό κλήρο.

Το άλλο πλοίο (του Ισραήλ) υπάρχει, αλλά δεν αναφέρεται προς το παρόν κάτι γι’ αυτό. Και πως ήταν δυνατόν να αναφέρεται για το δεύτερο πλοίο του Ισραήλ κάτι, τι στιγμή που οι Ισραηλίτες απιστούν ακόμα προς τον Ιησού Χριστό ?

Όταν όμως αργότερα πηγαίνουν και τα δύο πλοία εις τα βαθειά νερά και το πλοίο του Σίμωνα (εξ Εθνών Χριστιανική Εκκλησία) πραγματοποιεί την 1η μεγάλη άγρα ιχθύων (κατά την 1η πνευματική ανάσταση της ανθρωπότητας, στον επερχόμενο πυρηνικό πόλεμο), το δεύτερο πλοίο (Ισραήλ) έρχεται προς βοήθεια ανέλκυσης και μεταφοράς του πλήθους των ιχθύων, δηλαδή μετά τον πυρηνικό πόλεμο κατά τον οποίο θα επιστρέψουν πολλοί εις τον Ιησού Χριστό, αλλά και θα γνωρίσουν κι άλλοι περισσότεροι Αυτόν, τότε το άλλο πλοίο, αυτό του Ισραήλ (η εκ Σιών Χριστιανική Εκκλησία) θα πιστέψει στον Ιησού και θα έρθει αρωγός εις το πρώτο πλοίο των Εθνών.

Θα είναι τόση μεγάλη η προσέλευση των ανθρώπων (ιχθύων) εις τον Ιησού, ώστε τα δίκτυα θα σκίζονται.
Πράγματι από τις προφητείες τις Ορθοδοξίας, περιγράφεται σαφώς αυτό το γεγονός.

Εντύπωση όμως μας κάνει η ρήση του Πέτρου: «Ἔξελθε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε·» όταν αντικρίζει το πλήθος των ιχθύων. Βέβαια αυτή η ρήση μόνον τυχαία δεν είναι, διότι ο Ιησούς πράγματι θα εξέλθει από το πλοίο του Σίμωνα.!!!

Όχι δεν θα εγκαταλείψει αδελφοί μου ο Ιησούς την εξ Εθνών Χριστιανική Εκκλησία του (δηλαδή το πλοίο του Σίμωνα), απλώς θα αλλάξει έδρα. Θα πάει όπως αναφέρει σε πολλά σημεία η Αγία Γραφή να κατοικήσει επί του όρους Σιών (εις την εκ Σιών Χριστιανική Εκκλησία), διότι τα έθνη θα πέσουν δυστυχώς εις την ειδωλολατρία.

Θα πάει ο Ιησούς να κατοικήσει εις τους «κοινωνούς» όπως αναφέρεται του Σίμωνα, δηλαδή τον Ιάκωβο και Ιωάννη (που συμβολίζουν τον Ισραήλ). Και λέει «κοινωνούς» διότι πλέον θα πιστέψουν οι Ισραηλίτες στον Ιησού Χριστό, όπως πίστευαν μέχρι τώρα και οι εθνικοί (που συμβολίζονται με τον Σίμωνα).

Κοινωνοί λοιπόν ο Σίμων (εξ Εθνών Χριστιανική Εκκλησία) με τους Ιάκωβο και Ιωάννη (Ισραήλ), δηλαδή ομόπιστοι εις τον Ιησού Χριστό.

Και φτάνοντας πίσω εις την γη τα δύο κοινωνά πλέον πλοία (οι δύο εκκλησίες), αφήσαν αυτά οι μαθητές και ακολούθησαν τον Χριστό.

Αυτή ήταν η δεύτερη οριστική κλήση του Ιησού προς τον λαό του Θεού και συνάμα η 1η άγρα ιχθύων εις την λίμνη Γεννησαρέτ.


Αφού λοιπόν μέχρι στιγμής εξιστορήθηκε όλη η δισχιλιετής πορεία του Χριστιανισμού και το επερχόμενο εγγύς μέλλον αυτού (αυτό της 1ης πνευματικής ανάστασης της ανθρωπότητας, εξ αιτίας του πυρηνικού πολέμου) και αφού ειπώθηκε η επιστροφή του Ισραήλ στο Θεό δια της πίστης του εις τον Ιησού, συμπεραίνουμε ότι έγινε πραγματοποιήθηκε η ρήση «εις ποιμήν, μία ποίμνη».

Θα σβήσουν μετά την επερχομένη Θεία παιδαγωγία όλες οι αιρέσεις, όλες οι θρησκείες και θα κηρυχθεί το ευαγγέλιο του Χριστού εις όλο τον κόσμο (δια της εκστρατείας του Αγίου Βασιλέως Ιωάννη εις τα έθνη).

Οπότε στην τελευταία μας διήγηση της 2ης άγρας ιχθύων (που περιγράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης), τα πλοία δεν θα είναι δύο, αλλά ένα.

Ας απολαύσουμε όμως τον ευαγγελιστή Ιωάννη:



Ένα λοιπόν το πλοίο (μία χριστιανική ποίμνη) που είχε επτά αποστόλους - μαθητές (ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος, καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος, καὶ Ναθαναὴλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο.)

Αρχικώς θα πούμε ότι ο αριθμός επτά (7) υποδηλώνει το άπειρο πλήθος των αποστόλων – μαθητών του Ιησού Χριστού που θα παρουσιαστεί ακριβώς μετά τα επερχόμενα δεινά.

Έπειτα πρέπει να σκεφτούμε που δράσανε αυτοί οι αναφερόμενοι απόστολοι διότι έτσι θα βγάλουμε αρκετά συμπεράσματα.

Είπαμε όμως πρότερα ότι ο Απόστολος Πέτρος έδρασε αρχικώς στην Παλαιστίνη και στη συνέχεια σε Αντιόχεια, Γαλατία, Καππαδοκία, Βιθυνία, Πόντο, Ελλάδα και Ρώμη.

Επίσης είπαμε για τον πρώτο υιό Ζεβεδαίου τον Ιάκωβο ότι έδρασε στην Παλαιστίνη και για τον δεύτερο υιό Ζεβεδαίου τον Ιωάννη ότι έδρασε αρχικώς στην Παλαιστίνη και στη συνέχεια στην Μικρά Ασία (Έφεσσο) και Πάτμο.

Ας δούμε όμως και τον βίο των Αποστόλων Θωμά και Ναθαναήλ:

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΩΜΑΣ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Το όνομά του στην αραμαϊκή γλώσσα «Τέομα» σημαίνει δίδυμος. Στο ιερό Ευαγγέλιο του δίδεται όντως η προσωνυμία «Δίδυμος» (Ιωάν.11,16). Οι αγιογραφικές πληροφορίες για το Θωμά είναι σχετικά λίγες και γι' αυτό έχουν εγερθεί κατά καιρούς αυθαίρετες ερμηνείες για το πρόσωπό του. Προσπάθησαν να εντοπίσουν τίνος δίδυμος αδελφός ή αδελφής υπήρξε. Κάποιοι τον ταυτίζουν με τον αναφερόμενο από τον Ματθαίο (13,55) αδελφόθεο Ιούδα. Μάλιστα οι πολέμιοι του Χριστού συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτός υπήρξε δίδυμος αδελφός του Κυρίου, παρά τις αντίθετες μαρτυρίες των Ευαγγελίων, θέλοντας να πλήξουν την υπερφυσική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου! Αρχαία παράδοση, την οποία αποδέχεται η Εκκλησία μας ο Θωμάς ήταν δίδυμος αδελφός κάποιας Λυδίας ή Λυσίας. Κάποιοι άλλη παράδοση αναφέρει ότι ήταν δίδυμος αδελφός κάποιου Ελεάζαρου.
Ο Θωμάς καταγόταν από την Αντιόχεια, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των μαθητών, που ήταν Γαλιλαίοι (Ιωάν.21,2). Κλήθηκε από τον Κύριο να τον ακολουθήσει και αυτός υπάκουσε (Ματθ.10,3.Μάρκ.3,18.Λουκ.6,15). Γενικά υπήρξε από τους πιο αφοσιωμένους μαθητές, τον οποίο διέκρινε το θάρρος. Όταν οι άλλοι μαθητές προσπαθούσαν να αποτρέψουν το Χριστό να μεταβεί στη Βηθανία να αναστήσει το Λάζαρο, για το φόβο κακοποιήσεώς τους από τους φανατικούς Ιουδαίους, ο Θωμάς αψηφώντας τον κίνδυνο τους είπε: «άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ� αυτού» (Ιωάν.11,16). Ταυτόχρονα υπήρξε και σχετικά ορθολογιστής. Στο Μυστικό Δείπνο δε δίστασε να ρωτήσει τον Κύριο: «Κύριε, ουκ οίδαμεν που υπάγεις και πως δυνάμεθα την οδόν ειδέναι;» (Ιωάν.14,5). Επίσης ήταν και σκεπτικιστής και δύσπιστος. Για να πιστέψει στην Ανάσταση του Κυρίου ζήτησε να έχει απτή βεβαίωση, να ψηλαφίσει με τα ίδια του τα χέρια τις πληγές του διδασκάλου του. Μετά την ψηλάφηση ομολόγησε με ενθουσιασμό και αυθορμητισμό: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν.20,28).
Αρχαία παράδοση αναφέρει ότι κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Περσία και την αχανή χώρα των Ινδιών. Ως τα σήμερα θεωρείται ο φωτιστής των χωρών αυτών. Το τέλος της ζωής του υπήρξε μαρτυρικό. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες τον θανάτωσαν δια λογχισμού. Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Οκτωβρίου.
Στο όνομα του Θωμά έχουν διασωθεί τρία απόκρυφα κείμενα του 2ου μ. Χ. αιώνα. Πρόκειται αναμφίβολα για ψευδεπίγραφα κείμενα αρχαίων αιρετικών γνωστικών, οι οποίοι θέλοντας να δώσουν κύρος στις αιρετικές τους δοξασίες, τις απέδωσαν στον απόστολο Θωμά.

«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ή ΝΑΘΑΝΑΗΛ»
ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Το όνομά του σημαίνει υιός του Θολομαίου. Οι πληροφορίες γι' αυτόν στην Καινή Διαθήκη και την εκκλησιαστική παράδοση είναι ελάχιστες. Το όνομά του αναγράφεται μόνον στην αναφορά των ονομάτων των δώδεκα αποστόλων (Ματθ.10,3.Μαρκ.3,18.Λουκ.6,14.Πραξ,1,13). Η Εκκλησία τον ταύτισε με τον Ναθαναήλ, του οποίου το όνομα αναφέρεται πάντοτε με αυτό του Φιλίππου. Καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας. Προφανώς το όνομα Βαρθολομαίος χαρακτηρίζει το πατρώνυμο του Ναθαναήλ.
Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει την πληροφορία ότι ο Βαρθολομαίος κήρυξε στην Ινδία, όπου θανατώθηκε στην πόλη Ουρβανούπολη. Κάποιες άλλες πληροφορίες λένε πως κήρυξε στην Ευδαίμονα Αραβία, την Καραμανία και την Αιθιοπία. Σύμφωνα με άλλη παράδοση στα τέλη της ζωής του βρέθηκε να κηρύττει στη Μεγάλη Αρμενία, όπου συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες και θανατώθηκε με σταυρικό θάνατο, με το κεφάλι προς τα κάτω, κατά διαταγή του βασιλιά Αστυάγη. Το λείψανό του κλείστηκε σε λίθινη σαρκοφάγο, ρίχτηκε σε θάλασσα και εκβράστηκε στις νήσους Λιπάρες. Η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Ιουνίου.


Ο Απόστολος Θωμάς λοιπόν εδίδαξε στην Περσία και στην Ινδία και ο Απόστολος Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος εδίδαξε στην Ινδία, στην Αραβία, στην Καραμανία, στην Αιθιοπία και στην Αρμενία.

Εκεί λοιπόν αλλά και αλλού (εκεί που δίδαξαν οι άλλοι δύο ανώνυμοι Απόστολοι) θα εξαπλωθεί το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Σε τόπους δηλαδή που μέχρι σήμερα (δύο χιλιετίες μέχρι τώρα) δεν μπόρεσε να εξαπλωθεί ευρέως ο Χριστιανισμός. Αυτό θα γίνει όμως, όταν πάψουν να υπάρχουν οι άλλες θρησκείες.


Συνεχίζουμε λοιπόν αδελφοί λέγοντας ότι το ένα και μοναδικό χριστιανικό πλοίο, αφ’ ενός βγήκε νύκτα για την άγρα των ιχθύων και αφ’ ετέρου δεν έπιασε τίποτε («καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν οὐδέν.»).

Αν κοιτάξετε αδελφοί την προηγούμενη 1η άγρα ιχθύων (του Λουκά), θα διαπιστώσετε ότι πάλι το πλοίο του Πέτρου είχε βγει νύχτα και δεν έπιασε τίποτε («καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν·»).

Τι λοιπόν συμβολίζει η αποτυχημένη άγρα ιχθύων της νυκτός ?

Και απαντούμε λέγοντας ότι εκείνη η αποτυχημένη νυχτερινή 1η άγρα ιχθύων του Σίμωνα (που περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς), συμβολίζει τις ημέρες μας, αυτές του χριστιανικού χειμώνα, που ξεκίνησαν από το σχίσμα της χριστιανικής εκκλησίας, πέρασαν από την πτώση του Βυζαντίου και φτάσανε μέσω της Γαλλικής επανάστασης εις την άθεη και αντίχριστη υλιστική εποχή μας, αυτή του πανηδονισμού και της σαρκολατρείας.

Η άλλη δε αποτυχημένη νυχτερινή 2η άγρα ιχθύων (του ευαγγελιστή Ιωάννη) συμβολίζει τις ραγδαία επερχόμενες ημέρες της ειδωλολατρίας, που δυστυχώς θα ξεκινήσουν λίγο μετά την χριστιανική πνευματική άνοιξη, που θα προέλθει από τη μεγάλη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού και όχι μόνο πολέμου.

Γι’ αυτή βέβαια την 2η πνευματική νύχτα της ανθρωπότητας υπεύθυνοι θα είναι οι Εθνικοί και ιδιαιτέρως οι Χάλκινοι.

Όταν λοιπόν ξημέρωσε από 2η νύχτα της επερχομένης παγκόσμιας ειδωλολατρίας και ήρθε το πρωί («πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης») και συνάμα το πνευματικό φως του Ιησού, είπε στο λαό του Θεού (7 μαθητές εν τω πλοίω) ο Ιησούς: «Παιδία, μή τι προσφάγιον ἔχετε;». Αλλά που να βρεθεί πνευματικό χριστιανικό φαγητό στα επερχόμενα έτη της ειδωλολατρίας ? Έτσι λοιπόν οι επτά μαθητές «ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Οὔ.»

Θα αναρωτηθεί όμως κάποιος «Πότε θα έρθει αυτό το πρωΐ» ?

Και απαντά ο ίδιος ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όχι από το Ευαγγέλιο του, αλλά από την Αποκάλυψη του: «καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη» (Αποκ. 20:5).

Δηλαδή αδελφοί μου μετά το 3012 μ.Χ. θα έρθει το άλλο αναμενόμενο πνευματικό πρωΐ (όχι αυτό που αναμένουμε τώρα, μετά τον πυρηνικό πόλεμο).
Και θα έρθει τότε, μετά από 1000 συντομότατα έτη (δηλαδή χιλιετής διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου), διότι τότε ο Κύριος «συνέθλασε τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος» Χάλκινου Λεβιάθαν και θα δώσει «αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψι» (Ψαλμ. 73:14).
Τότε ο Θεός θα αποφασίσει να κάνει σημεία και τέρατα (σημεία της επερχομένης συντελείας) και τότε θα επιστρέψουν πολλοί αποστατούντες εις τον Θεό.
Τότε όμως θα είναι η αρχή του τελευταίου 7ου ΚΑΙΡΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Λέγει δε ο Ιησούς εις τους επτά αποστόλους, τους εν τω πλοίω, το οποίο βρίσκονταν 200 πήχεις (13 περίπου μέτρα) μακριά από την ακτή, μέσα στη λίμνη: «Βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε».

Εμείς όμως προηγουμένως έχουμε πει ότι το μελλοντικό χριστιανικό πλοίο συμβολίζει την μία και μοναδική χριστιανική εκκλησία που θα έχει εξαπλωθεί έως εκεί που εδίδαξαν οι Απόστολοι Θωμάς και Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), δηλαδή έως Περσίας και Ινδιών καθώς και μέχρι Αραβίας, Καραμανίας, Αιθιοπίας και Αρμενίας.

Σχετικά με την Καραμανία λέμε ότι ήταν μια μικρή χώρα που είχε συσταθεί μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αποτελείται από τμήματα της Λυκαονίας, της Μεγάλης Φρυγίας, της Παμφυλίας, της Ισαυρίας, της Καππαδοκίας και της Κιλικίας.

Φυσικά στο χριστιανικό πλοίο θα ανήκουν τα αποστατούντα μέρη των Δυτικών Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών, οι οποίοι θα έχουν επιστρέψει εις την ορθή πίστη μετά τη μεγάλη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού και όχι μόνο πολέμου.

Επίσης στο χριστιανικό πλοίο θα ανήκει και ο Ισραήλ που θα επιστρέψει κι αυτός στο Θεό.

Αφού λοιπόν καθορίστηκαν τα όρια του μελλοντικού χριστιανικού πλοίου ας δούμε τώρα ποια είναι τα δεξιά μέρη που θα ριχτεί το χριστιανικό δίκτυ, προς άγραν των 153 μεγάλων ιχθύων.

Όταν ακούμε «δεξιά μέρη» το μυαλό μας πηγαίνει στην όραση του αετού: «1Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ δευτέρᾳ νυκτί, καὶ εἶδον ἐνύπνιον. Καὶ ἰδοὺ ἀνέβαινεν ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἀετός, ᾧ ἦσαν δώδεκα πτέρυγες καὶ κεφαλαὶ τρεῖς. 2Καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐξέτεινε τάς πτέρυγας αὐτοῦ εἰς πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ πάντες οἱ ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ ἐνεφύσων εἰς αὐτόν, καὶ αἱ νεφέλαι πρὸς αὐτὸν συνήγοντο. 3Καὶ εἶδον, καὶ ἀπὸ τῶν πτερύγων αὐτοῦ ἀνεφύη ἀντιπτερύγια καὶ αὐτὰ ἐγένοντο εἰς πτερύγια λεπτὰ καὶ μικρά. 4Αἱ δὲ κεφαλαὶ αὐτοῦ ἦσαν ἠσυχάζουσαι, καὶ ἡ μέση κεφαλὴ ἦν μείζων τῶν ἄλλων κεφαλῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡσύχαζε μετ΄ αὐτῶν. 5Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὁ ἀετὸς ἒπτη ταῖς πτέρυξιν αὐτοῦ καὶ ἐβασίλευσεν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῆ. 6Καὶ εἶδον, πὼς ὑπετάγη αὐτῷ πάντα τὰ ὑπὸ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐδεὶς αὐτῷ ἀντέλεγεν, οὐδὲ ἓν τῶν κτισμάτων ἐπὶ τῆς γῆς. 7Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἠγέρθη, ὁ ἀετὸς ἐπὶ τοὺς ὄνυχας αὐτοῦ καὶ ἀφῆκεν φωνήν ταῖς πτέρυξιν αὐτοῦ λέγων 8Μὴ πάντες ὁμοῦ γρηγορεῖτε, 9αἱ δὲ κεφαλαὶ εἰς τὸ ἔσχατον τηρείσθωσαν. 10Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἡ φωνὴ οὐκ ἐξῆλθεν ἀπὸ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ, ἀλλ΄ ἐκ μέσου τοῦ σώματος αὐτοῦ. 11Καὶ ἠρίθμησα τὰ πτερύγια αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ αὐτὰ ἦσαν ὀκτώ.

- 12Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἀπὸ τῆς δεξιᾶς ἠγέρθη ἓν πτερὸν καὶ ἐβασίλευσεν ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. 13Καὶ ἐγένετο, ὅτε ἐβασίλευεν, ἦλθεν αὐτῷ τὸ τέλος καὶ ἠφανίσθη, ὥστε ἀφανισθῆναι καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ. Καὶ τὸ δεύτερον ἐξηγέρθη καὶ ἐβασίλευε, καὶ αὐτό πολὺν ἐκράτησε χρόνον. 14Καὶ ἐγένετο, ὅτε ἐβασίλευε ἦλθε καὶ αὐτοῦ τὸ τέλος, ὥστε ἀφανισθῆναι, καθὼς τὸ πρότερον. 15Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἀφέθη αὐτῷ λέγουσα 16Ἄκουσον σύ, ὁ τοσούτῳ χρόνῳ κρατήσας τὴν γῆν, τοῦτο ἀπαγγέλω σοι πρὶν ἢ μέλλεις ἀφανισθῆναι. 17Οὐδεὶς μετὰ σὲ κρατήσει τὸν χρόνον σου, ἀλλ΄ οὐδὲ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ. 18Καὶ ἐπήρθη τὸ τρίτον καὶ ἐκράτησε τὴν ἀρχήν, καθὼς καὶ τὰ πρότερα, καὶ ἠφανίσθη καὶ αὐτό. 19Καὶ οὕτω συνέβαινε πάσαις ταῖς πτέρυξιν, ἑκάστην ἄρξαι καὶ πάλιν ἀφανισθῆναι.

- 20Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἐν καιρῷ τὰ ἄλλα πτερὰ ὠρέγοντο καὶ αὐτὰ ἀπὸ τῆς ἀριστερᾶς, ἵνα κρατήσαιεν ὡς τὰ ἄλλα ἐπὶ τῆς δεξιᾶς, και αὐτὰ τὴν ἀρχήν. Καὶ ἐκ τούτων ἦσαν οἵ ἐκράτησαν ἀλλὰ μετ΄ ὀλίγον ἠφανίζοντο. 21Καὶ γὰρ τινες ἐξ αὐτῶν ὠρέγοντο, ἀλλ΄ οὐκ ἐκράτουν τὴν ἀρχήν. 22Καὶ εἶδον μετὰ ταῠτα, καὶ ἰδοὺ ἠφανίσθησαν δώδεκα πτερὰ καὶ δύο πτερύγια……………….»


Όπως βλέπουμε αδελφοί προκειμένου για τους πρώτους βασιλείς (πτερά) του αετού (που θα ξεκινήσει με τον Άγιο Βασιλέα Ιωάννη), αναφέρεται η έκφραση «ἀπὸ τῆς δεξιᾶς ἠγέρθη». Οπότε μάλλον εδώ στο θέμα της 2ης άγρας των ιχθύων που εξετάζουμε, δεξιά μέρη είναι τα ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ μέρη της γης.

Παρατηρούμε όμως και το εξής: Τις δύο πρώτες χιλιετηρίδες του Χριστιανισμού επί της γης, αυτός εξαπλώθηκε κυρίως στο Βόρειο ημισφαίριο της γης και προς την Δύση (σε σχέση πάντα με τον άξονα συμμετρίας που περνά από το Ισραήλ). Μετά όμως τη μεγάλη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού και όχι μόνο πολέμου ο Χριστιανισμός θα εξαπλωθεί αντιθέτως, δηλαδή στο Νότιο ημισφαίριο της γης και προς την Ανατολή.

Ω, του Θείου μεγαλείου.!!!

Αφού λοιπόν ρίχνεται το χριστιανικό δίχτυ στα δεξιά τα μέρη (ως προς το Ισραήλ) «οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων.» Και τότε ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ιωάννης (που είναι τύπος του αγαπημένου λαού του Θεού, του Χριστιανικού πλέον Ισραήλ) ομολογεί και λέει στον Πέτρο (που είναι τύπος της εξ Εθνών Χριστιανικής Εκκλησίας): «Ὁ Κύριός ἐστι».

Και τότε ο Πέτρος, δηλαδή η εξ Εθνών Χριστιανική Εκκλησία «ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι, τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο· ἦν γὰρ γυμνός·». Ήταν λοιπόν γυμνή η Εθνική Χριστιανική Εκκλησία από την επερχομένη πλάνη της ειδωλολατρίας που είχε πέσει, εξ αιτίας των Χάλκινων.

Αλλά ας δούμε ποιος είναι ο «επενδύτης» που φόρεσε ο Πέτρος.

Λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «2 καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, 3 εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα.» (Προς Κορινθ. Β΄ 5:2-3)

Το ουράνιο φρόνιμα είναι λοιπόν εκείνο που θα ενδυθεί μελλοντικά η οσονούπω αποστατούσα (δια της ειδωλολατρίας) γυμνή Εθνική Χριστιανική Εκκλησία. Και αυτό θα οφείλεται στην ομολογία του Ιωάννου, δηλαδή του Χριστιανικού Ισραήλ που θα πει: «Ὁ Κύριός ἐστι».

Προσέξτε όμως εθνικοί αδελφοί μου, τι λέει παρακάτω για τον Πέτρο (εξ εθνών Χριστιανική Εκκλησία):
«καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν·» Οι άλλοι όμως μαθητές«τῷ πλοιαρίῳ ἦλθον·».

Να διευκρινίσουμε εδώ κάτι.

Ο Πέτρος ο οποίος μπήκε εις την θάλασσα, συμβολίζει την πρώτη εκκλησία, την εξ Άγαρ Εθνική Χριστιανική Εκκλησία. Επειδή όμως απουσιάζει από την διήγηση ο αδελφός του Πέτρου, ο Ανδρέας, ο οποίος ήταν και αυτός αρχικώς τύπος της εξ Άγαρ Εθνικής Χριστιανικής Εκκλησίας, μπορούμε να υπονοήσουμε εδώ (καθώς και στην 1η άγρα ιχθύων, που πάλι λείπει ο Ανδρέας), ότι η μισή Εθνική Χριστιανική Εκκλησία και κυρίως η Βόρεια (Προτεσταντική) και Δυτική (Ρωμαιοκαθολική - Προτεσταντική), θα εξαλειφθεί από οσονούπω ραγδαία επερχομένη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού πολέμου και του κομήτη που θα πέσει Δυτικά, εις τον Ατλαντικό ωκεανό.

Στους άλλους όμως μαθητές που ήρθαν με το πλοίο στην ακτή ανήκουν δύο εκκλησίες:

1. Η εκ Σάρρας Ισραηλιτική Χριστιανική Εκκλησία (η οποία συμβολίζεται από τους υιούς Ζεβεδαίου) και
2. Η εκ Χεττούρας έσχατη Χριστιανική Εκκλησία (η οποία συμβολίζεται από τους Αποστόλους Θωμά και Ναθαναήλ καθώς και τους άλλους δύο ανωνύμους)

Η διευκρίνιση αυτή ήταν απαραίτητη για να αντιληφθούμε ότι η σημερινή εξ Άγαρ Εθνική Χριστιανική Εκκλησία που είμαστε μέλη της, θα έρθει κολυμπώντας στην ακτή. Δηλαδή η προσπάθεια της μέσα από τις ωδίνες της, θα είναι μεγαλύτερη από αυτή των άλλων εκκλησιών που θα έρθουν με το πλοίο στην ακτή.

Κι αυτό είναι φυσικό διότι οι σημερινοί Χριστιανοί που θα επιζήσουν μετά τον πυρηνικό πόλεμο προκειμένου να σιχαθούν την ειδωλολατρία, την σαρκολατρεία και τον πανηδονισμό και να ενδυθούν τον επενδύτη του Πέτρου, δηλαδή το ουράνιο φρόνημα, θα καταβάλουν μεγάλη πράγματι προσπάθεια, σε σχέση με κάποιους άλλους μελλοντικούς Χριστιανούς, οι οποίοι θα αποστραφούν τις σημερινές θρησκείες και θα έρθουν στο φως του Ιησού. Αυτοί οι δεύτεροι, είναι η χριστιανική εκκλησία που θα έρθει ασφαλώς δια του πλοίου στην ακτή.

Κάτι άλλο που πρέπει να τονίσουμε αδελφοί, εις αυτή την 2η άγρα των 153 ιχθύων, είναι ότι οι υιοί Ζεβεδαίου δεν αναφέρονται ως «Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, υἱοὺς Ζεβεδαίου» όπως στην 1η άγρα ιχθύων, αλλά ως «οἱ τοῦ Ζεβεδαίου».

Το γεγονός ότι δεν ξεχωρίζονται πλέον τα αδέλφια και δεν αναφέρονται ξεχωριστά με το όνομά τους έκαστος, παρά αναφέρονται και οι δύο μαζί με το πατρικό τους όνομα, σημαίνει ότι:

1. Δεν υπάρχει πλέον διαίρεση εις το παλαιό λαό του Θεού. Δεν υπάρχουν πλέον δύο κράτη, αυτά του βορείου Ισραήλ ή Εφραίμ και το νότιο του Ιούδα. Δεν υπάρχει πλέον το μεταξύ των μίσος. Αλλά υπάρχει ένας λαός, ο χριστιανικός ισραηλιτικός λαός του Θεού.

2. Δεν υπάρχει πλέον άπιστος και πιστός εις τον Ιησού Χριστό Ισραηλίτης, αλλά υπάρχουν μόνο χριστιανοί Ισραηλίτες.


Σ’ αυτό το σημείο θα αφήσω ανερμήνευτο το θέμα του συμβολισμού των 153 μεγάλων ιχθύων λόγω αδυναμίας μου να εισχωρήσω στη βαθύτερη έννοιά του.

Και πάμε τώρα στην τριπλή αποκατάσταση (ύστερα από την τριπλή άρνηση) του Πέτρου, από τον Ιησού.



Ας δούμε όμως και την έννοια της λέξης «αρνίο».



Τι παρατηρούμε λοιπόν αδελφοί ?

Οι πιστοί του Ιησού πρώτα είναι «ἀρνία» και μετά γίνονται «πρόβατα». Αυτό βέβαια είναι λογικό διότι οι χριστιανοί τους πρώτους αιώνες ήταν ως «ἀρνία» (μικρά πρόβατα) τα οποία χρειάζονταν θεολογική τροφή για να μεγαλώσουν και να γίνουν «πρόβατα». Έχουμε λοιπόν μια ευθύγραμμη κίνηση των χριστιανών εις το πέρασμα του χρόνου. Από «ἀρνία» γίνονται «πρόβατα».



Όμως ο Πέτρος, δηλαδή η εξ εθνών Χριστιανική Εκκλησία, πρέπει πρώτα να «Βόσκει» τους πιστούς, μετά να τους «Ποιμαίνει» και τέλος πάλι να τους «Βόσκει». Έχουμε λοιπόν μια κυκλική κίνηση στο θέμα της πνευματικής τροφής των χριστιανών, εις το πέρασμα του χρόνου. Πρώτα «Βόσκουν», μετά «Ποιμαίνονται» και τέλος πάλι «Βόσκουν».



Δηλαδή το παραγόμενο αποτέλεσμα είναι μία σπειροειδής κίνηση στο χρόνο.




Κι όλα αυτά αφορούν την εξ εθνών Χριστιανική Εκκλησία, μετά την 2η κλήση του Ιησού, διότι λείπει ο Ανδρέας (που συμβόλιζε κι αυτός στην 1η κλήση την εξ εθνών Χριστιανική Εκκλησία) από την διήγηση της 2ης άγρας ιχθύων.

Με λίγα λόγια όλοι οι Χριστιανοί, οι προερχόμενοι από τα έθνη, που θα προκύψουν μετά την μεγάλη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού πολέμου και όχι μόνον, θα χρειαστούν στην αρχή τροφή για να βοσκήσουν (αυτό θα το κάνει ο Άγιος Βασιλεύς Ιωάννης), ώστε να στερεωθούν στην πίστη του Ιησού, στη συνέχεια θα χρειαστούν καθοδήγηση - διαποίμανση προς την Δύση και την έρημο αρχικώς και τα όρη, τα σπήλαια και τις οπές τις γης τελικώς, εξ αιτίας του μεγάλου διωγμού που θα εξαπολήσουν οι Χάλκινοι (4ο θηρίο Δανιήλ ή 7η κεφαλή του επτακέφαλου θηρίου της Αποκάλυψης) κατά των Χριστιανών και στα έσχατα θα χρειαστούν ξανά τροφή για να βοσκήσουν, διότι την εποχή του Αντιχρίστου θα πέσει εφ’ όλης της γης, ο μεγαλύτερος πνευματικός λιμός όλης της ανθρώπινης ιστορίας.

Αυτή την πνευματική έκπτωση των Χριστιανών των προερχομένων από τα έθνη, μπορούμε ευκόλως να την αντιληφθούμε, από τις ερωτήσεις του Ιησού προς τον Πέτρο (εξ εθνών Χριστιανική Εκκλησία μετά την 2η κλήση του πυρηνικού πολέμου), οι οποίες ξεκινούν από το τέλειο «ἀγαπᾷς με πλέον τούτων;», προχωρεί στο πολύ καλό «ἀγαπᾷς με;» και καταλήγει στο μέτριο «φιλεῖς με;».

ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΡΕΣ ΙΧΘΥΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
ΜΕ ΠΑΛΑΙΟΔΙΑΘΗΚΙΚΗ – ΚΑΙΝΟΔΙΑΘΗΚΙΚΗ – ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Δύο είναι οι άγρες ιχθύων τις οποίες περιγράφουν οι ευαγγελιστές της Καινής Διαθήκης.

Η πρώτη άγρα ιχθύων πραγματοποιήθηκε στην αρχή, κατά το 1ο έτος της δημοσίας δράσης του Ιησού και συγκεκριμένα κατά την εκλογή των πρώτων μαθητών του.

Η δεύτερη άγρα ιχθύων πραγματοποιήθηκε κατά το 3ο έτος της δημοσίας δράσης του Ιησού.

Αυτές οι δύο άγρες ιχθύων όμως μπορούν να εφαρμοσθούν και νοηθούν σε όλο το μήκος του χρόνου.

Συγκεκριμένα σκεπτόμενοι παλαιοδιαθηκικά μπορούμε να πούμε ότι η πρώτη άγρα ιχθύων πραγματοποιήθηκε την εποχή του Μωυσέως κατά την έξοδο του λαού του Θεού από την Αίγυπτο.
Αναγκαστικά λοιπόν ως δεύτερη άγρα ιχθύων μπορούμε να θεωρήσουμε αυτή των πρώτων χριστιανών μετά την σταύρωση του Ιησού.

Ομοίως σκεπτόμενοι καινοδιαθηκικά μπορούμε να πούμε ότι η πρώτη άγρα ιχθύων πραγματοποιήθηκε την εποχή των πρώτων χριστιανών μετά την σταύρωση του Ιησού. Αναγκαστικά λοιπόν ως δεύτερη άγρα ιχθύων μπορούμε να θεωρήσουμε αυτή της 1ης πνευματικής ανάστασης της ανθρωπότητας, που θα συντελεστεί κατά την διάρκεια της ραγδαία επερχομένης μεγάλης Θείας παιδαγωγίας του πυρηνικού πολέμου και όχι μόνον.

Τέλος σκεπτόμενοι εσχατολογικά μπορούμε να πούμε ότι η πρώτη άγρα ιχθύων είναι αυτή που θα συντελεστεί κατά την διάρκεια της ραγδαία επερχομένης μεγάλης Θείας παιδαγωγίας του πυρηνικού πολέμου και όχι μόνον. Αναγκαστικά λοιπόν ως δεύτερη άγρα ιχθύων μπορούμε να θεωρήσουμε αυτή που θα συντελεστεί μετά την παρέλευση 1000 σύντομων ετών από την ανωτέρω άγρα, κατά την οποία μελλοντική εποχή θα αναζήσουν και οι λοιποί των νεκρών που δεν ανέζησαν με την οσονούπω ραγδαία επερχομένη μεγάλη Θεία παιδαγωγία του πυρηνικού πολέμου και όχι μόνον. Είναι αυτή η δεύτερη άγρα λίγο πριν την συντέλεια, όταν ο Κύριος θα πραγματοποιεί σημεία και τέρατα και όταν οι δυνάμεις του ουρανού σαλευτούν.

Αποτυπώνοντας λοιπόν τις ανωτέρω σκέψεις έχουμε το κατωτέρω σχήμα: